Delfin, jedna z najmniejszych konstelacji na nocnym niebie, jak większość pozostałych został po raz pierwszy skatalogowany przez Ptolemeusza w II wieku naszej ery. Jest jedną z najłatwiejszych do rozpoznania konstelacji, z powodu charakterystycznego kształtu jej najjaśniejszych gwiazd. Cztery z nich, układające się w kształt diamentu, które stanowią główną część ciała Delfina, są czasem nazywane Trumną Hioba. Gwiazdozbiór nie zawiera ani jednego obiektu z katalogu Messiera, ale za to przynajmniej pięciu jego gwiazdom towarzyszą planety. W Polsce najlepiej obserwować go latem.
Powyższy fragment mapy nieba przedstawia gwiazdozbiór Delfina w towarzystwie otaczających go konstelacji. Białymi okręgami zaznaczone są obiekty głębokiego nieba.
Istnieją dwa mity związane z gwiazdozbiorem. W pierwszym z nich Delfin jest posłańcem Posejdona, wysłanym do Amfitryty, nimfy, która nie chciała ulec zalotom boga mórz i ukrywała się przed nim. Delfin nie tylko odnalazł ukrywającą się nimfę, ale też przekonał ją lub przekupił, by wróciła do Posejdona. Niedługo później zostali oni małżeństwem, a bóg morza w podziękowaniu wyniósł Delfina na niebo. Drugi mit opowiada o tym, jak w czasie sztormu delfin ocalił poetę i muzyka Ariona przed utonięciem. Za ten czyn Apollo, bóg muzyki i poezji, nagrodził go miejscem na nieboskłonie.
Powyższa ilustracja pochodzi z dzieła Jana Heweliusza pod tytułem „Uranographia” i przedstawia wyobrażenie Delfina na tle gwiazd tworzących jego konstelację.
Najjaśniejszą gwiazdą konstelacji jest Rotanev (β Del), oddalona od Ziemi o około sto lat świetlnych. Obecne imię zostało jej nadane przez włoskiego astronoma nazwiskiem Niccolò Cacciatore (1770 – 1841) i czytane od tyłu brzmi „venator”. Uzyskane słowo jest zlatynizowaną wersją nazwiska Cacciatore i oznacza „łowcę” czy „myśliwego”. W 1873 roku Amerykanin S. W Burnham odkrył, że gwiazda jest podwójna. Składa się z olbrzyma i podolbrzyma oddalonych od siebie zaledwie o 0,44 sekundy łuku, przez co trudno jest je rozróżnić nawet przez teleskop.
Druga co do jasności gwiazda Delfina to Sualocin, gwiazda wielokrotna. Jej główny składnik, Alpha Delphini A jest gwiazdą spektroskopowo podwójną. Pozostałe składniki prawdopodobnie są znacznie oddalone i związane z nią tylko optycznie. Podobnie jak w przypadku gwiazdy Rotanev, tej również nazwę nadał Niccolò Cacciatore. Tym razem jest to zlatynizowane imię astronoma – Nicolaus – zapisane od tyłu.
Prócz gwiazd w obrębie konstelacji znajdują się obiekty głębokiego nieba. Należy do nich NGC 6891, niewielka mgławica planetarna oddalona o 7200 lata od Ziemi, odkryta w 1884 roku przez szkockiego astronoma Ralpha Copelanda. W Delfinie można znaleźć też inną mgławicę, NGC 6905, gromady gwiazd czy nawet dwie galaktyki spiralne. Żaden z tych obiektów nie należy do katalogu Messiera.
Mgławica planetarna NGC 6891.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS