Czy jakoś specjalnie dotknął kobiety?
– Z analizy poprzednich kryzysów ekonomicznych wynika, że strategie uruchamiane przez władze państwowe w takich przełomowych okolicznościach mogą mieć ogromny wpływ na nierówności społeczne. W teorii je likwidują, ale często pogłębiają lub stwarzają nowe. Jedno z wcześniejszych badań, w którym analizowano kryzysy w 68 krajach, pokazało, że każdy kryzys doprowadza do pogorszenia sytuacji kobiet. Ogranicza ich dostęp do formalnego rynku pracy, zmniejsza ich reprezentację w życiu politycznym, udział w edukacji wyższej oraz wpływa negatywnie na ich zdrowie reprodukcyjne.
Czy to samo się zdarzyło po COVID-19?
– Pandemia wciąż trwa, ale już wiemy na przykład, że na rynku pracy efekty COVID-19 nie były równe. Co do zmian w szkolnictwie wyższym, potrzeba jeszcze kilku lat obserwacji.
Z innych źródeł wiemy już jednak, że w wielu krajach, szczególnie biednych, dramatycznie spadł udział dziewcząt w edukacji.
– To jest skutek wszystkich kryzysów. Należę do działającej w Londynie The Women’s Budget Group. Analizujemy dokumenty i budżety rządowe pod względem równości płci i widzimy, że za każdym razem, gdy z powodu kryzysu dochodzi do cięć budżetowych, najbardziej uderzają one w kobiety i dziewczęta. Mówi się o tzw. triple jeopardy, czyli potrójnym zagrożeniu. Po pierwsze, zostaje ograniczony sektor publiczny, który kobietami stoi, czyli na przykład edukacja i usługi publiczne. Jeśli tam są cięcia, to dotyczy to głównie kobiet. Po drugie, kobiety dotychczas zajmujące się domem zostają zmuszone do podejmowania dodatkowej pracy w celu uzupełnienia domowego budżetu. Po trzecie, konsekwencje cięć w dostępie do dóbr i usług publicznych, np. przedszkoli, szkół czy opieki społecznej, spadają przede wszystkim na kobiety. Badania potwierdzają, że w wyniku COVID-19 pogorszył się dostęp kobiet do źródeł finansowych i pracy. Widać też jednak wyraźnie, że pandemia uderzyła nierówno w gospodarstwa domowe. Niektóre dzięki niej nawet zaoszczędziły.
Kto zarobił albo przynajmniej nie stracił na pandemii?
– Nie straciły gospodarstwa domowe, które nie musiały zwracać się do państwa o zapomogę, utrzymały zatrudnienie i mogły pracować zdalnie. Te ostatnie były w stanie nawet poczynić pewne oszczędności na dojazdach czy na życiu towarzyskim poza domem. To gospodarstwa klasy średniej i białych kołnierzyków. Nawet tu jednak pojawiła się różnica między tymi, którzy mają obowiązki opiekuńcze, i tymi, którzy ich nie mają. Ci pierwsi często musieli zrezygnować, choćby czasowo, z pracy. Najczęściej – ze względów kulturowych – pracę zawodową porzucały oczywiście kobiety.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS