A A+ A++

Zasłużony teleskop kosmiczny NASA, Teleskop Hubble’a, zaobserwował gwiazdy i chmury gazu spiralnie zbliżające się do centrum masywnej gromady otwartej o zadziwiającym kształcie w pobliskim Małym Obłoku Magellana.

Astronomowie uważają, że zewnętrzne ramię tej spirali gwiazd i gazu może powodować przypominający ruch rzeki przepływ gazu, który napędza formowanie się gwiazd w gromadzie otwartej NGC 346, widocznej w ostatnio opublikowanym zdjęciu, uchwyconym przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Odkrycie może dostarczyć wartościowych wskazówek dotyczących formowania się pierwszych gwiazd, kiedy to współcześnie galaktyki, liczące 13,8 miliardów lat, miały zaledwie kilka miliardów lat i przechodziły gwiezdny „wyż demograficzny”, tj. okres intensywnego tworzenia się gwiazd.

„Gwiazdy to mechanizmy, które ukształtowały Wszechświat. Życie nie istniałoby bez gwiazd, a mimo tego jeszcze nie w pełni rozumiemy, jak się one formują.” stwierdziła podczas swojej wypowiedzi Elena Sabbi, przewodnicząca badań i astronomka w nadzorującym teleskop Hubble’a STScI w Baltimore. „Mamy szereg modeli, których prognozy bywają sprzeczne.” – dodała – „Naszym celem jest określenie, co reguluje proces powstawania gwiazd, ponieważ są to zasady, które pozwolą nam zrozumieć to, co obserwujemy we wczesnym Wszechświecie”.

NGC 346 ma tylko 150 lat świetlnych średnicy i masę równą 50 tys. mas słońca. Ten obszar stanowił zagadkę dla astronomów ze względu na wysokie tempo tworzenia się gwiazd.

Mały Obłok Magellana, gdzie znajduje się NGC 346, oddalony jest zaledwie o 200 tys. lat świetlnych od Ziemi, co oznacza, że astronomowie obserwują światło wyemitowane później niż to z bardziej oddalonych galaktyk, które może nam ukazać wczesny Wszechświat. Jednakże galaktyki karłowate są podobne do wczesnych galaktyk w innych kwestiach.

Mały Obłok Magellana ma prostszy skład chemiczny od Drogi Mlecznej, tak jak wczesne galaktyki, które nie zostały jeszcze wzbogacone cięższymi pierwiastkami przez następne pokolenia gwiazd, kończących jako supernowe. Ze względu na prostotę składu chemicznego gwiazdy w Małym Obłoku Magellana są gorętsze i spalają swoje paliwo szybciej niż gwiazdy w Drodze Mlecznej, co oznacza, że starzeją się one szybciej w porównaniu do tych z naszej galaktyki. Mimo tych różnic naukowcy odkryli, że formowanie się gwiazd w Małym Obłoku Magellana przebiega podobnie jak w Drodze Mlecznej.

W celu badania procesu powstawania gwiazd w Małym Obłoku Magellana astronomowie posłużyli się Kosmicznym Teleskopem Hubble’a oraz Very Large Telescope (VLT, z języka angielskiego Bardzo Duży Teleskop), znajdującym się w północnym Chile, za pomocą których przeanalizowano ruchy gwiazd w dwóch odmiennych kierunkach.

Elena Sabbi i jej zespół użyli Hubble’a do pomiaru zmian położenia gwiazd w galaktyce w okresie ponad 11 lat. Gwiazdy poruszają się z szybkością bliską 3200 km/h, co oznacza, że przez te 11 lat przesunęły się o około 320 mln km, czyli tyle, ile wynosi podwojona odległość Ziemi od Słońca. Jest to niewielki dystans w porównaniu do 150 lat świetlnych (średnica gromady), co pokazuje dokładność pomiarów Hubble’a nawet przy małych zmianach odległości.

Równolegle, drugi zespół badaczy z Europejskiej Agencji Kosmicznej, w składzie z Peterem Zeidlerem, użył instrumentu MUSE zainstalowanego na VLT, aby zmierzyć prędkość radialną gwiazd, czyli jak szybko oddalają się lub przybliżają względem obserwatora.

Obie metody obserwacji ukazują spiralę gwiazd zmierzających ku centrum NGC 346, wraz z materią, z której powstaną nowe gwiazdy.

„To było naprawde niesamowite, że użyliśmy dwóch zupełnie odmiennych metod i sprzętu, a doszliśmy do tych samych wniosków” – stwierdził Zeidler w swojej wypowiedzi – „Dzięki Hubble’owi widzimy gwiazdy, natomiast MUSE wykrywa również ruchy gazów w trzech wymiarach, co potwierdza teorię, że wszystko zmierza ku wnętrzu”.

Zeidler wytłumaczył również znaczenie spirali dla formowania się gwiazd.

„Spirala to bardzo dobry, optymalny sposób napędzania powstawania gwiazd, nie na zewnątrz, lecz bliżej centrum gromady” – wyjaśnił – „To najwydajniejszy sposób, w który gwiazdy i gaz, napędzające dalsze formowanie się gwiazd, mogą przesuwać się ku centrum.”

Badania zespołu zostały opublikowane 8 sierpnia w The Astrophysical Journal.

Źródła:


Oryginalne źródło: ZOBACZ
0
Udostępnij na fb
Udostępnij na twitter
Udostępnij na WhatsApp

Oryginalne źródło ZOBACZ

Subskrybuj
Powiadom o

Dodaj kanał RSS

Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS

Dodaj kanał RSS
0 komentarzy
Informacje zwrotne w treści
Wyświetl wszystkie komentarze
Poprzedni artykułDawno temu w Elblągu… Cesarz zwiedził kadyńskie dobra [ Dawno temu ]
Następny artykułBył pub, jest kościół. Pragnęli czegoś swojego | WIDEO