Karolina Kondrat: Kobieta po traumie potrzebuje obecności [ROZMOWA]

— Dwa tygodnie temu podczas największych strajków na grupie olsztyńskiego Strajku Kobiet zauważyłam dość nietypowy post pani autorstwa.
— Tak, napisałam tam, że chciałbym założyć bezpłatną grupę wsparcia dla kobiet, które miały trudne doświadczenia z ciążą lub porodem, tych które straciły dziecko w wczesnej fazie ciąży lub od razu po urodzeniu.

— Ale czy takie kobiety można łączyć? Strata dziecka, a trudny poród to jednak duża różnica.
— W indywidualnej pracy terapeutycznej tego się nie łączy. Wtedy spotykam się z danym człowiekiem sam na sam i rozmawiamy o konkretnym problemie. Grupa wsparcia, do której przychodzi się aby pobyć razem, posłuchać, czasem wygadać i znaleźć zrozumienie, rządzi się swoimi prawami. Wyżej wymienione problemy łączy po pierwsze – kobieca trauma, a po drugie – ogrom trudnych emocji, w tym poczucie winy, które kobiety mają po takich przejściach. Pomimo tego, że nie ma absolutnie żadnych podstaw i racjonalnych przesłanek, by kobieta je czuła. Ciąża i wczesne macierzyństwo zawsze są na pewnego rodzaju cenzurowanym. Młodą mamę otaczają półki piętrzących się poradników. Babcie, mamy i koleżanki też czują się często w obowiązku ciągłego doradzania. Kobieta będąc w ciąży zmienia swoje życie bardzo. Lawirując między dobrymi radami sama przed sobą stawia mnóstwo ograniczeń, i zazwyczaj dba o to, by to dziecko się urodziło zdrowe. W momencie, gdy coś niepokojącego się dzieje, pojawiają się komplikacje, kobiety zgłaszają, że teoretycznie wiedzą co się stało, bo lekarz im to z punktu widzenia medycyny wytłumaczył, ale i tak wiele z nich nosi w sobie ogromne poczucie winy. Jedne wyrzucają sobie że np. za dużo ćwiczyły, inne że wręcz przeciwnie, jeszcze inne uważają, że niepotrzebnie zjadły łososia…

***

Dołącz do nas!

“Maseczka to znak solidarności”. To nasza kampania społeczna związana z koronawirusem. Zachęcamy wszystkich do wysyłania zdjęć w maseczkach! Będziemy je publikować na gazetaolsztynska.pl i w Gazecie Olsztyńskiej. Nie dajmy się zarazie. Żyjmy normalnie, ale “z dystansem”.

Zgłoś naruszenie/Błąd