Regulacja gospodarki nie jest bezalternatywna, a wybór podejścia powinien być proporcjonalny (poprzez wybór rozwiązania najmniej uciążliwego dla adresatów) i uwzględniać skutki gospodarcze. Tymczasem w polskiej legislacji gospodarczej dominują trzy metody: zakazu (tj. dostrzeżone patologie w jakiejś branży, skutkują zakazem lub istotnym ograniczeniem jej działalności – ten los spotkał kiedyś branżę hazardową, a ostatnio, jak się wydaje, branżę hodowców zwierząt futerkowych), sankcji (wprowadza się drastyczne kary lub w praktyce są one stosowane przez regulatora, często w sposób uznaniowy – niedawny przykład to kary za niezłożenie informacji o schematach biznesowych skutkujących oszczędnościami podatkowymi), reglamentacji administracyjnej (dana branża zostaje poddana nadzorowi państwowego regulatora, który decyduje – często uznaniowo i w oparciu o przesłanki pozamerytoryczne, a nawet polityczne – o dopuszczeniu danego przedsiębiorcy lub produktu na rynek), klasyczne przykłady pochodzą m.in. z branży medialno-telekomunikacyjnej,
choćby głośny ostatnio projekt przewidujący kompetencję ciała politycznego (kolegium ds. cyberbezpieczeństwa) do dopuszczania lub rugowania z rynku dostawców sprzętu telekomunikacyjnego, na podstawie częściowo parapolitycznych kryteriów.
Istnieją inne, bardziej przyjazne gospodarce, a jednocześnie równie skuteczne z punktu widzenia interesu publicznego modele regulacji, np. samoregulacja, tj. kontrolowanie jakości i reguł gry przez samą branżę, której regulacja dotyczy (najczęściej przez samorząd gospodarczy). Ma ona wiele zalet – przedsiębiorcy zwykle najlepiej wiedzą, jakie problemy … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS