Indyjska Organizacja ds. Badań i Rozwoju Obrony DRDO poinformowała o przeprowadzeniu w środę 21 lipca, na poligonie ITR w stanie Odisha we wschodniej części Indii, u wybrzeży Zatoki Bengalskiej, dwóch testów nowych pocisków rakietowych w obecności przedstawicieli sił zbrojnych, resortu obrony i producentów – Bharat Electronics Limited (BEL) i Bharat Dynamics Limited (BDL).
Pierwszą testowaną bronią był pocisk klasy ziemia-powietrze Akash-NG. Sprawdzano także elementy systemu uzbrojenia, takie jak wielofunkcyjny radar stanowisko dowodzenia, kontroli oraz łączności. Podczas próbnego ostrzału DRDO stwierdziła, że pocisk rakietowy Akash-NG ma zasięg bliski 60 kilometrów, a przybliżona prędkość wynosi 2,5 Ma.
Jak oświadczyło indyjskie ministerstwo obrony, dzięki rozmieszczonym na poligonie urządzeniom diagnostycznym zebrano wystarczającą ilość danych, gdzie po przeanalizowaniu zebranej telemetrii potwierdzono bezbłędne działanie systemu, który osiągał wysoką manewrowość, wymaganą do likwidowania szybkich i zwinnych zagrożeń w postaci statków powietrznych wroga. Resort obrony jeszcze dodał, że pociski Akash-NG dzięki swoim osiągom zwiększą obrony indyjskiej przestrzeni powietrznej, jednocześnie wyrażając nadzieje, że niebawem zostaną one wprowadzone na uzbrojenie hinduskiego lotnictwa.
New Generation Akash (Akash-NG) missile has been successfully flight tested today at 1145 hrs from Integrated Test Range, Chandipur off the coast of Odisha. The test was carried out against a high-speed unmanned aerial target which was successfully intercepted by the missile. pic.twitter.com/VAOkoYtIyT
— DRDO (@DRDO_India) July 23, 2021
Natomiast drugi test, a w zasadzie czwarty, biorąc pod uwagę te z 2018 i 2019 roku, dotyczył kierowanego pocisku przeciwpancernego trzeciej generacji MPATGM (Man Portable Anti-Tank Guided Missile) typu „wystrzel i zapomnij”, z przeznaczeniem dla hinduskich wojsk lądowych. Ppk jest masy 14,5 kg, a jego maksymalny zasięg wynosi 2,5 km.
Podczas trwania testu sprawdzono przeciwieństwo maksymalnego zasięgu, tudzież minimalną odległość, gdzie wystrzelenie ppk będzie skutkowało zniszczeniem atakowanego wozu w starciu bezpośrednim. W konsekwencji MPATGM trafił w cel, symbolizujący makietę czołgu, niszcząc go. MPATGM został wyposażony w zminiaturyzowaną wersję systemu detekcyjnego wykrywającego cele w podczerwieni IIR (Infrared Imaging Seeker). Względem poprzednich trzech testów także zmodyfikowano awionikę.
Ppk MPATGM wywodzi się ze starszego, projektowanego od lat osiemdziesiątych pocisku Nag. Na jego podstawie rozwinęła się cała rodzina ppk, zarówno do użytku w platformach lądowych, jak to jest w wypadku MPATGM, oraz wystrzeliwanych przez śmigłowce bojowe, czyli ppk Nag/Dhruvastra o maksymalnym zasięgu do 4 kilometrów.
Prace nad indyjską rodziną ppk ulegały jednak wielu opóźnieniom, wskutek czego Indie kupowały ppk za granicą, m.in. typu Spike oraz Hellfire (te ostatnie dla śmigłowców Apache).
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS