Holstin – pierwsze wrażenia. Polska, lata 90. i tajemnicze zaginięcie

Polska, lata dziewięćdziesiąte. Pewien wąsaty mężczyzna wyrusza na poszukiwania swojego przyjaciela, Bartka. Znajomy przestał odbierać telefony, a jego ostatnim znanym miejscem pobytu była niewielka miejscowość o nazwie Jeziorne-Kolonia. Na miejscu zastaje paskudną ulewę, dziwnych mieszkańców i… wszędobylską maź z mackami. To nie będzie wycieczka w rodzaju tych miłych, które wspomina się później latami, oglądając zdjęcia wywołane u fotografa.

Holstin zaczyna się niewinnie. Otóż trafiamy do niewielkiego domu, szukając wskazówek przydatnych w poszukiwaniach Bartka. Chałupa wygląda, jakby przeszło przez nią tornado. Przedmioty walają się po podłodze, a w lampach brakuje żarówek, podobnie jak bezpieczników w skrzynce. A na domiar złego wejścia do większości pomieszczeń strzeże wspomniana maź. Na szczęście mackowate coś ustępuje przed światłem, więc operując  umiejętnie ograniczoną liczbą żarówek i bezpieczników, zwiedzamy po kolei każdy zakamarek.