Na dzisiejszej Pasterce Papież Franciszek dał przykład Bożonarodzeniowych refleksji wyrażonych podczas homilii /kazania/ wynikającej z faktu zapominania przez ludzi, ze istniejące obok siebie ubóstwo i bogactwo nie powinny się wykluczać tylko współegzystować we wspólnocie życia bliźnich.
„Papież Franciszek postawił także gorzką diagnozę, mówiąc o „analfabetyzmie dobroci” w dzisiejszych czasach. – Nienasyceni posiadaniem, rzucamy się do tak wielu żłobów próżności, zapominając o żłóbku w Betlejem. Ten żłóbek, ubogi we wszystko a bogaty w miłość, uczy, że pokarmem życia jest dać się miłować Bogu i kochać innych. Jezus daje nam przykład: On, Słowo Boże, jest niemowlęciem; nie mówi, ale daje życie. My natomiast dużo mówimy, ale często jesteśmy analfabetami dobroci – stwierdził”.
www.Wyjątkowa pasterka w Watykanie. Papież: Często jesteśmy analfabetami dobroci (msn.com)
Słuchając mszy św. online zabrakło mi kazania z intencją słów papieskich o symbolice „urodzonego w stajence” i nauk z tego płynących dla chrześcijan.
W czasach katolickiej prasy lat 30-tych XX w. bardzo popularny „Przewodnik Katolicki” (tygodnik dla rodzin katolickich, którego redaktorem naczelnym w 1934 r. był ks. Józef Kłos (1870 – 1938)/, publikował pouczające opowieści na bazie teologicznych treści danych świąt.
Stamtąd pochodzi „opowieść wigilijna” o kpiącym ze świąt katolickich bogaczu-niedowiarku, który w dzień wigilii Bożego Narodzenia podróżował w interesach.
Opowieść mówi, że podczas jazdy przez odludne okolice bogaczowi zepsuł się samochód. W bezradnej niemocy ruszył przez zaśnieżone okolice szukać pomocy. Długo broczył w śniegu kiedy zauważył w ciemności migoczące światełko. Gdy podszedł odkrył nędzną chatynkę leśnego drwala, a zajrzawszy przez okienko w izdebce zobaczył rodzinę przy wigilijnym stole. Dwoje dorosłych – mężczyznę i kobietą /rodzice/ oraz dwójkę dzieci.
Drzwi otworzył gospodarz, po staropolsku przywitawszy przybysza słowami „gość w dom Bóg w dom” zaprosił na wolne miejsce przy stole z pustym nakryciem. Przybysz został ugoszczony skromnymi potrawami wigilijnymi i udzielonym noclegiem na słomianym materacu. W rozmowie dowiedział się o biednym życiu gospodarzy marzących o remoncie swojej chaty, a wysłaniu do miejskiej szkoły zdolnego syna.
Wypoczęty podróżnik poruszony gościnnością biedaków po powrocie do domu i przemyśleniu swojej przygody stał się miejscowym filantropem. Ku miłemu zaskoczeniu rodziny drwala zapłacił za remont ich chaty a zdolnemu synkowi ufundował stypendium na dalszą naukę.
Bogacz powrócił do uczestniczenia w niedzielnych mszach świętych, a w czasie odpustów i ważnych świąt dawał pracownikom wolne.
Po wielu latach został honorowym obywatelem swojego miasta i doczekał tablicy pamiątkowej na ścianie swojej fabryczki.
Taki był morał tego wigilijnego opowiadania.
No cóż. Na pewno żal, że mało kiedy z ambon kościelnych śle się dzisiaj do wiernych sugestywne sygnały czynienia dobra jako wskazania praktycznej pobożności dla katolików.
Szkoda. Widać taki znak czasu!
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS