Konfrontacja I sekretarza partii komunistycznej i prymasa Polski zadecydowała o losach Polski. Losy kard. Stefana Wyszyńskiego i Władysława Gomułki połączył rok 1956. Na skutek odwilży październikowej ten pierwszy powrócił z internowania, a ten drugi objął władzę w PRL. Co paradoksalne, żeby uwiarygodnić reżim komunistyczny w nowym wydaniu, świeżo powołany I sekretarz KC PZPR musiał zdecydować się na uwolnienie prymasa. Metropolita gnieźnieński i warszawski delegatom przysłanym do Komańczy przez Gomułkę postawił warunki, które muszą być spełnione, by powrócił do sprawowania swoich funkcji kościelnych. Zostały one wykonane, a szczególne znaczenie miała zmiana dekretu o obsadzie stanowisk kościelnych, która znacząco osłabiła wpływ komunistów na decyzje personalne w Kościele.
Prymas w kolejnych miesiącach poparł zmiany wprowadzane przez I sekretarza KC PZPR, uważając, że poszerzają one zakres społecznej wolności, a potencjalną alternatywą jest siłowa interwencja Związku Sowieckiego (analogiczna do tej w Budapeszcie). Najdalej idącym symbolem tej decyzji było wezwanie przez episkopat i osobiście przez kard. Wyszyńskiego do głosowania w „wyborach” do Sejmu z 1957 r. Nie oznacza to, że prymas wierzył w trwałość tendencji „odwilżowych” i w to, że natura systemu komunistycznego w Polsce się zmieni. Wyraźnie podkreślił w czasie posiedzenia Konferencji Plenarnej Episkopatu z 11 kwietnia 1957 r.:,,Sytuacja zewnątrz Kościoła się odmieniła, ale zasadniczo sytuacja się nie zmieniła; istnieje praca rozkładowa – godzi ona w dogmaty Kościoła i w moralność katolicką; […] jest depresja moralna, polityczna i ekonomiczna”.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS