Straty polskiej generalicji, cd.
18. Adolf Karol Jastrzębski (74 lata)
Generał Brygady Wojska Polskiego,
Krzyż Walecznych.
Od 1890 oficer rosyjskiej piechoty, w czasie I wojny światowej dowodził pułkiem. W 1917 organizował polskie jednostki wojskowe na terenie Rosji. Ukrywał się przed bolszewikami. Dotarł do 4 dywizji strzeleckiej gen. Żeligowskiego, z którą przedostał się do Polski.
Od 1919 w Wojsku Polskim. Brał udział w walkach w Małopolsce Wschodniej, oficer sztabu grupy operacyjnej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził pułkiem piechoty, a następnie dwiema brygadami piechoty, był inspektorem w 4. Armii.
Po zajęciu ziem wschodnich RP w 1939 przez Sowiety aresztowany przez NKWD. Zesłany do Wołogdy zamarł na skutek katorżniczej pracy, głodu i wycieńczenia organizmu.
19. Mieczysław Linde (72 lata)
Generał Dywizji Wojska Polskiego.
Virtuti Militari, Krzyż Walecznych – czterokrotnie.
Podczas kampanii polskiej 1939 jeden z organizatorów Straży Obywatelskiej. Aresztowany przez NKWD 3.10.1939, więziony na Zamarstynowie we Lwowie, potem w Kijowie. Zamordowany przez NKWD w 1940.
Syn Generała, ppor. Tadeusz poległ w 1920 w czasie wojny z bolszewikami.
20. Kazimierz Orlik-Łukoski (50 lat)
Generał Brygady Wojska Polskiego.
Virtuti Militari, Krzyż Walecznych – czterokrotnie.
Po wojnie w1921 dowódca piechoty dywizyjnej 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu. W sierpniu 1925 na identycznym stanowisku w 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy. Od 1927 dowódca 11 Karpackiej Dywizji Piechoty w Stanisławowie, pozostawał nim do 1939.
W kampanii polskiej 1939 dowodził Grupą Operacyjną “Jasło”. W ciężkich walkach odwrotowych przebijał się w rejon Lwowa. Dostał się z grupą żołnierzy do niewoli sowieckiej. Został uwięziony w obozie w Starobielsku, wiosną 1940 zamordowany w Charkowie przez NKWD.
Syn Generała Andrzej, por. AK (dowódca kompanii ” batalionu „Zośka”, odznaczony: Virtuti Militari, Krzyż Walecznych) poległ 18.08.1944 w Powstaniu Warszawskim. Drugi syn Jerzy, kpr. AK (żołnierz Kedywu) ciężko ranny w walkach podczas Powstania Warszawskiego, następnie w niemieckiej niewoli.
21. Juliusz Tarnawa-Malczewski (68 lat)
Generał Dywizji Wojska Polskiego.
Virtuti Militari.
W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Szef Oddziału Technicznego Sztabu Generalnego. W 1919 zastępca szefa Sztabu Generalnego – główny kwatermistrz. W okresie 1921–1922 szef sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, do 1924 dowódca Okręgu Korpusu w Grodnie. Do maja 1926 dowódca Okręgu Korpusu w Warszawie oraz Inspektor Armii. W okresie 10-14.05.1926 minister Spraw Wojskowych w rządzie Wincentego Witosa.
Organizował obronę przed oddziałami marszałka Piłsudskiego w dniach przewrotu majowego 1926. Skapitulował na polecenie prezydenta Wojciechowskiego. Złożył dymisję ze stanowiska ministra. Został oskarżony o przestępstwa kryminalne i aresztowany. Przed sądem uniewinniony. W 1927 przeszedł w stan spoczynku. Zamieszkał we Lwowie
Po agresji ZSRR na Polskę i rozpoczęciu okupacji Lwowa przez Sowiety został aresztowany 27.09.1939 przez NKWD. W okresie 1939-40 był więziony we Lwowie i zamordowany.
22. Henryk Minkiewicz (60 lat)
Generał Dywizji Wojska Polskiego.
Virtuti Militari, Krzyż Walecznych – czterokrotnie
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS