A A+ A++

Straty polskiej generalicji, cd.

18. Adolf Karol Jastrzębski (74 lata)

Generał Brygady Wojska Polskiego,

Krzyż Walecznych.

Od 1890 oficer rosyjskiej piechoty, w czasie I wojny światowej dowodził pułkiem. W 1917 organizował polskie jednostki wojskowe na terenie Rosji. Ukrywał się przed bolszewikami. Dotarł do 4 dywizji strzeleckiej gen. Żeligowskiego, z którą przedostał się do Polski.

Od 1919 w Wojsku Polskim. Brał udział w walkach w Małopolsce Wschodniej, oficer sztabu grupy operacyjnej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził pułkiem piechoty, a następnie dwiema brygadami piechoty, był inspektorem w 4. Armii.

imageW listopadzie 1921 przeniesiony w stan spoczynku. Zamieszkał w Krzemieńcu. Został osadnikiem wojskowym w powiecie stołpeckim.

Po zajęciu ziem wschodnich RP w 1939 przez Sowiety aresztowany przez NKWD. Zesłany do Wołogdy zamarł na skutek katorżniczej pracy, głodu i wycieńczenia organizmu.

19. Mieczysław Linde (72 lata)

Generał Dywizji Wojska Polskiego.

Virtuti Militari, Krzyż Walecznych – czterokrotnie.

imageOd 1888 oficer zawodowy armii austro-węgierskiej, pułkownik. W I wojnie światowej na froncie włoskim dowódca pułku. Od 1914 bezskutecznie starał się o przydział do Legionów Polskich. W 1918 przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany dowódcą Legii Oficerskiej w obronie Lwowa. W 1919 dowódca Grupy Operacyjnej. Od 1920 dowodził brygadami piechoty następnie 6 Dywizją Piechoty. Po zakończeniu wojny z bolszewikami mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu we Lwowie. Od 1927 w stanie spoczynku. Osiadł we Lwowie.

Podczas kampanii polskiej 1939 jeden z organizatorów Straży Obywatelskiej. Aresztowany przez NKWD 3.10.1939, więziony na Zamarstynowie we Lwowie, potem w Kijowie. Zamordowany przez NKWD w 1940.

Syn Generała, ppor. Tadeusz poległ w 1920 w czasie wojny z bolszewikami.

20. Kazimierz Orlik-Łukoski (50 lat)

Generał Brygady Wojska Polskiego.

Virtuti Militari, Krzyż Walecznych – czterokrotnie.

imageW latach 1914–17 walczył w Legionach Polskich. W latach 1917–18 m.in. w II Korpusie Polskim w Rosji. Był dowódcą pułku strzelców w Armii Polskiej we Francji, z którym w 1919 wrócił do kraju. Walczył jako dowódca tego pułku, a następnie brygady piechoty w wojnie 1920.

Po wojnie w1921 dowódca piechoty dywizyjnej 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu. W sierpniu 1925 na identycznym stanowisku w 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy. Od 1927 dowódca 11 Karpackiej Dywizji Piechoty w Stanisławowie, pozostawał nim do 1939.

W kampanii polskiej 1939 dowodził Grupą Operacyjną “Jasło”. W ciężkich walkach odwrotowych przebijał się w rejon Lwowa. Dostał się z grupą żołnierzy do niewoli sowieckiej. Został uwięziony w obozie w Starobielsku, wiosną 1940 zamordowany w Charkowie przez NKWD.

Syn Generała Andrzej, por. AK (dowódca kompanii ” batalionu „Zośka”, odznaczony: Virtuti Militari, Krzyż Walecznych) poległ 18.08.1944 w Powstaniu Warszawskim. Drugi syn Jerzy, kpr. AK (żołnierz Kedywu) ciężko ranny w walkach podczas Powstania Warszawskiego, następnie w niemieckiej niewoli.

imageimage

21. Juliusz Tarnawa-Malczewski (68 lat)

Generał Dywizji Wojska Polskiego.

Virtuti Militari.

imageW 1893 ukończył austriacką Techniczną Akademię Wojskową. W 1909 wyższy kurs inżynieryjny w Wiedniu. Od 1912 dowódca batalionu w Tarnopolu. Walczył w I wojnie światowej, początkowo jako dowódca Twierdzy Kraków. Ciężko ranny w 1914 r. W roku 1915 zastępca i szef inżynierii armii na Froncie Galicyjskim, potem dowódca pułku piechoty i brygady piechoty. Pod koniec wojny w Sztabie Generalnym armii austriackiej.

W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Szef Oddziału Technicznego Sztabu Generalnego. W 1919 zastępca szefa Sztabu Generalnego – główny kwatermistrz. W okresie 1921–1922 szef sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, do 1924 dowódca Okręgu Korpusu w Grodnie. Do maja 1926 dowódca Okręgu Korpusu w Warszawie oraz Inspektor Armii. W okresie 10-14.05.1926 minister Spraw Wojskowych w rządzie Wincentego Witosa.

Organizował obronę przed oddziałami marszałka Piłsudskiego w dniach przewrotu majowego 1926. Skapitulował na polecenie prezydenta Wojciechowskiego. Złożył dymisję ze stanowiska ministra. Został oskarżony o przestępstwa kryminalne i aresztowany. Przed sądem uniewinniony. W 1927 przeszedł w stan spoczynku. Zamieszkał we Lwowie

Po agresji ZSRR na Polskę i rozpoczęciu okupacji Lwowa przez Sowiety został aresztowany 27.09.1939 przez NKWD. W okresie 1939-40 był więziony we Lwowie i zamordowany.

22. Henryk Minkiewicz (60 lat)

Generał Dywizji Wojska Polskiego.

Virtuti Militari, Krzyż Walecznych – czterokrotnie

imageOd 1904 był m.in. członkiem Centralnego Komitetu Robotniczego PPS, działał w Organizacji Bojowej PPS, Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. Po wybuchu I wojny światowej w Legionach Polskich, dowódca pułku piechoty. W bitwie pod Kostiuchnówką ranny i wzięty przez Rosjan do niewoli, z której po roku zbiegł.

Oryginalne źródło: ZOBACZ
0
Udostępnij na fb
Udostępnij na twitter
Udostępnij na WhatsApp

Oryginalne źródło ZOBACZ

Subskrybuj
Powiadom o

Dodaj kanał RSS

Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS

Dodaj kanał RSS
0 komentarzy
Informacje zwrotne w treści
Wyświetl wszystkie komentarze
Poprzedni artykułBędą wybory – prezydent podpisał ustawę
Następny artykułSainz nie będzie drugim kierowcą