Miasto przed wojną zamieszkiwało ponad 5 tys. Żydów. Po wkroczeniu Niemców rozpoczęły się pierwsze represje skierowane do społeczności żydowskiej. Już 13 września 1939 roku podpalono synagogę wraz z kilkudziesięcioma osobami w środku. Nikt nie przeżył. Wkrótce powstało getto mające na celu odizolowanie Żydów od reszty społeczeństwa. Punktualnie o 5:00 rano 9 marca 1943 roku rozpoczęła się akcja przesiedleńcza – pisze A. Krempa w książce “Zagłada Żydów mieleckich”
– Żydzi dostali pół godziny na spakowanie najniezbędniejszych rzeczy i opuszczenie mieszkań. Każdy mógł zabrać ze sobą bagaż do 25 kg. Do każdego domu wchodził granatowy policjant oraz SS-man mając w ręku spis członków rodziny. Żydów spędzono na Rynek, gdzie odbyła się wstępna selekcja – czytamy w książce A. Krempy
W kolejnych dniach likwidacji getta część jego mieszkańców wywieziono do obozu pracy w Pustkowie, a około 500 osób zostało przeniesionych do innych gett, skąd wysyłano je do obozu zagłady w Bełżcu. Mielec był pierwszym miastem w Generalnym Gubernatorstwie, które Niemcy ogłosili jako judenrein („wolne od Żydów”).
Źródło: A. Kempa, Zagłada Żydów mieleckich, Mielec 2013, s. 55-65 i n.
Fot. Kurt Hippert | Bundesarchiv
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS