Co to jest dystymia, czym różni się od depresji, jak wygląda jej przebieg i czy można ją leczyć. Na najczęściej zadawane pytania dot. dystymii odpowiada psycholożka, specjalistka psychoterapii dzieci i młodzieży dr n. o zdr. Anna Kaźmierczak-Mytkowska z Centrum CBT.
Osoby, które cierpią na dystymię bardzo często przed długi czas nie otrzymują wsparcia. Dzieje się tak nie dlatego, że ktoś nie chce sięgnąć po pomoc, tylko dlatego, że nie ma na to siły. Najczęstszym powodem jest brak energii, ale też przekonanie, że nie można zmienić tej sytuacji.
Po czym poznać, że ma się depresję?
Co czuje osoba, która cierpi na dystymię?
Osoba, która ma dystymię może myśleć o sobie, że ma bardzo dużo deficytów i żadnych mocnych stron, nigdy nie będzie wykonywać swojej pracy dobrze, że nie da się lubić czy osobą, a jej trudności są tak duże, że żaden lekarz, czy specjalista zdrowia psychicznego nie jest w stanie mu pomóc. Myślenie o sobie, że jestem osobą bezwartościową i nic dobrego już nie wydarzy się w moim życiu, towarzyszące temu poczucie beznadziejności i bezsilności powodują, że zamiast zmiany dochodzi do utrwalenia się trudności. Obecność nieleczonej dystymii może wpływać na funkcjonowanie emocjonalne i społeczne, a więc wywierać negatywny wpływ na nasze zdrowie, relacje społeczne i życie zawodowe.
Diagnoza dystymii stanowi wyzwanie, bo pacjenci są przekonani, że są skazani na długo trwające objawy Nie mają świadomości, że ich cierpienie może być stopniowo redukowane, jeśli podejmą trud diagnozy i leczenia.
Dystymia – objawy
Czym w ogóle jest dystymia? Dystymia jest zaburzeniem afektywnym, czyli zaburzeniem nastroju. Można powiedzieć, że jest to przewlekła forma depresji, którą charakteryzuje umiarkowane nasilenie objawów. Czas obecności trudności niezbędny do postawienia diagnozy wynosi co najmniej dwa lata (u dzieci i młodzieży rok).
Jakie są sygnały, że my lub nasi bliscy cierpimy z powodu dystymii?
Pacjenci z dystymią relacjonują stałe zmęczenie i wynikające z niego ograniczenie aktywności, od unikania kontaktów społecznych aż do utraty zainteresowania codziennymi czynnościami. Stale obniżony nastrój, który u młodzieży może przyjmować formę bardzo dużej drażliwości, wręcz wściekłości prowadzi do poczucia nieszczęścia, a nawet myśli dotyczących utraty sensu życia. Cechą diagnostyczną jest niska samoocena, towarzyszące mu obawy związane z radzeniem sobie z przeszłością oraz poczucie winy w związku z wydarzeniami, na które pacjent nie ma wpływu. Powszechne są kłopoty z koncentracją uwagi oraz zaburzenia snu i brak apetytu,
Warto pamiętać, że choć przebieg dystymii jest umiarkowany, to gdy trwa to dwa, czy więcej lat to może być to naprawdę wyczerpujące.
Gdzie szukać pomocy w kryzysie psychicznym?
Dystymia a depresja – czym się różnią?
Co prawda opisane objawy pojawiają się także w przebiegu depresji, ale dystymia jest zaburzeniem o mniej burzliwym przebiegu. Mimo, że są symptomy są przewlekłe, to nie są tak intensywne, jak w przypadku „klasycznej depresji”.
Depresja z kolei charakteryzuje się epizodami o silniejszym nasileniu objawów, które mogą znacznie wpływać na codzienne funkcjonowanie lub wręcz uniemożliwiać codziennie funkcjonowanie. Właśnie ze względu na umiarkowany przebieg dystymii trudniej jest ją diagnozować i zaopiekować.
Tak jak to zostało wcześniej opisane, aby zdiagnozować dystymię musi się ona utrzymywać w przypadku dorosłych co najmniej 2 lata, w przypadku dzieci co najmniej rok. Jeśli chodzi o depresję, to czas utrzymywania się objawów niezbędny do postawienia rozpoznania wynosi minimum 2 tygodnie.
Czy objawy depresji u nastolatków mogą być inne niż u dorosłych?
Dystymia – leczenie
Dystymia jest chorobą przewlekłą, dlatego też leczenie jej powinno być długoterminowe. Bardzo ważne jest, aby każdy przypadek dystymii był oceniany indywidualnie, a leczenie dostosowane do konkretnych potrzeb danej osoby. Najczęściej jest to psychoterapia indywidualna lub ewentualnie grupowa. Czasowo konieczne może być, jeśli lekarz tak zaleci, włączenie farmakoterapii. Poza tym należy zwrócić uwagę na to czy w życiu pacjenta nie istnieją okoliczności, które podtrzymują jego trudności- czy nie jest nadmiernie obciążony obowiązkami służbowymi albo poziom nauczania jest niezgodny z możliwościami pacjenta albo jest on ofiarą przemocy w domu lub szkole. Rozwiązanie takich sytuacji stanowi punkt wyjścia do efektywności oddziaływań terapeutycznych.
Jeśli podejrzewamy u siebie lub u bliskiej nam osoby dystymię warto skonsultować się ze specjalistą zdrowia psychicznego – psychologiem, psychiatrą lub psychoterapeutą. Sięganie po pomoc jest aktem troski o siebie, o swoje zdrowia, jest aktem odwagi, a nie wstydem.
–
materiał partnerski z Centrum CBT
Aktualizacja: 23/02/2024 07:34
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS