…
a zarazem zderzenie autorek, które pragną, by widz umiał interpretować dzieło lub doświadczać je zmysłowo i był gotowy zadawać niewygodne pytania. Sam tytuł ekspozycji prowadzi nasze myśli m.in. ku terminom językowym, w których poznajemy budowę i zastosowanie konkretnych konstrukcji gramatycznych. Przypomina strukturę potrzebną do nakreślenia działań, które miały miejsce w niedawnej przeszłości, których akcja została zakończona, lecz nadal wiążą się z teraźniejszością. Sformułowanie to należy traktować również literalnie, jako opowieść o sumie naszych doświadczeń, niedoskonałości i niepewności czasu, w którym przyszło żyć i szukać inspiracji autorkom wystawy – Marii Lasmakovej i Klaudii Pieniak.
CZAS TERAŹNIEJSZY NIEDOSKONAŁY to ekspozycja, na której odnajdziemy komentarze społeczne i polityczne zawarte w pracach odnoszących się do sytuacji bytowej i egzystencjalnej jednostki, a także bardziej intymne głosy, nawiązujące do kwestii tożsamości, domu jako przestrzeni niematerialnej – płaszczyzny relacji międzyludzkich. Autorki niejednokrotnie, poprzez realizacje enigmatyczne, posługujące się indywidualnym kodem do opisu świata, pokazują widzom, jakie emocje generuje w nich wspomnienie rodzinnych stron, dociekanie źródeł własnej tożsamości, a tym samym patrzenie na i w głąb siebie. Artystki spotykają się na wystawie, by opowiedzieć m.in. o swoich małych wspólnotach – w przypadku Klaudii o polskiej wsi Mizary, a Marii – białoruskim Mińsku. Ich rodzinne domy dzieli prawie pół tysiąca kilometrów – odcinek, którego końce symbolizują skrajne nastroje: bezpieczeństwa i jego braku, beztroski i niepokoju. Autorki, otwierając przed nami drzwi do swoich przemyśleń i wspomnień, chcą byśmy poczuli się jak w ich rodzinnych domach metafizycznych. Przywołując miejsca, które miały wpływ na ich życie i na to, co tworzą, pragną zanurzyć nas w atmosferze, która budowała je jako kobiety, artystki, obywatelki świata.
(…) Czy sztuka może być narzędziem walki z totalitarnym terrorem? Na pewno pośrednim, prowokującym do zadawania pytań, wzbudzającym emocje i zachęcającym do współodczuwania. Wierzy w to Maria Lasmakova, która − jako emigrantka wojenna − przy pomocy swoich obiektów artystycznych pokazuje, z jakimi problemami mierzy się jej rodzinna Białoruś.
(…) Realizacje artystyczne, które oddają charakter twórczości Klaudii Pieniak, to także prace skupione na badaniu ludzkiego postrzegania i chęci testowania odbiorcy, jego zmysłów z wykorzystaniem różnorodnych zabiegów formalnych.
(…) Maria Lasmakova i Klaudia Pieniak, mimo iż niosą bagaż własnych doświadczeń i tworzą pod wspólnym niebem, przemierzyły w życiu inne drogi. Ich charakter artystyczny ukształtowały zgoła różne sytuacje, przez co spisane historie posiadają odmienny ciężar gatunkowy. Dodatkowo prace twórczyń przeczą klasycznemu podejściu do wizualizacji odczuć pozytywnych i negatywnych. Kolor i jego brak, zabawowy charakter i powaga, wydają się być w ich realizacjach celowo odwrócone, by ćwiczyć naszą percepcję i sprawdzać wrażliwość. W końcu opowiadają o miejscach i emocjach im najbliższych, o inspirującej scenie ich życia – tym, co idealnie niedoskonałe.
Dominika Pawełczyk do folderu wystawy
Data:
piątek, 19.01.2024 – niedziela, 03.03.2024
Godzina 11:00
Wykonawca / Organizator:
Galeria Re:Medium
Bilety:
Bilety do – 4 PLN
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS