Piszę to wspomnienie, bo nie zdążyłam na pogrzeb. Wolałabym go nie pisać – jest zbyt osobiste. Zginął mój dawny przyjaciel, z tych, których w każdej życiowej sytuacji chciałoby się mieć u swego boku, by czuć się bezpiecznie. Bars roztaczał dookoła siebie aurę niebywałego spokoju, nawet w bardzo krytycznych okolicznościach.
– Ten pseudonim „przykleił się” do mnie dawno temu, w wojsku, kiedy służyłem w powietrznodesantowej brygadzie szturmowej. Chłopaki żartowałi, że wszędzie się wślizgnę jak lampart (bars w języku ukraińskim to lampart – red.) – opowiadał kiedyś Walery. Mało kto znał jego prawdziwe imię i z pewnością nikt nie mówił do ważnego dowódcy inaczej jak Bars. Pokaźny, zwinny, drapieżny – bardzo skuteczny w walkach duży kot. Wydawał się nieśmiertelny.
Bohaterowie nie umierają – mówimy za każdym razem, kiedy ktoś ginie. Ale prawda jest inna. Umierają. Wojna codziennie pożera cudownych ludzi.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS