Coraz więcej polskich rodzin żyje w skrajnym ubóstwie

Senator Krzysztof Brejza (KO) złożył w sierpniu zapytanie do Głównego Urzędu Statystycznego w sprawie danych o zasięgu skrajnego ubóstwa wśród dzieci i seniorów w Polsce w latach 2016-2020.

W odpowiedzi na wniosek o udostępnienie tych danych, GUS poinformował, że nastąpił wzrost ogólnego skrajnego ubóstwa polskich rodzin z 4,9 proc. (2016) na 5,2 proc. (2020). Wzrósł też odsetek skrajnego ubóstwa wśród dzieci – z 5,8 proc. (2016) do 5,9 proc. (2020) oraz ubóstwa wśród seniorów, czyli osób powyżej 65. roku życia – z 3,4 proc. (2016) na 4,4 proc. (2020).
Z danych udostępnionych przez GUS senatorowi KO wynika, że zasięg skrajnego ubóstwa zwiększył się w latach 2016-2020. Najgorsze dane były w 2018 r., kiedy rodzin żyjących w skrajnym ubóstwie było 5,4 proc., a dzieci – 6 proc.

Statystyki GUS pokazują, że liczba osób żyjących w Polsce w ubóstwie wzrosła gwałtownie od 2019 do 2020 r. Nastąpił wzrost ogólnego skrajnego ubóstwa polskich rodzin z 4,2 proc. na 5,2 proc. (o 1 punkt procentowy), skrajnego ubóstwa wśród dzieci z 4,5 proc. na 5,9 proc. (o 1,4 punkt procentowy) oraz skrajnego ubóstwa wśród seniorów, czyli osób powyżej 65. roku życia, z 3,8 proc. na 4,4 proc. (o 0,6 punkt procentowy).

GUS poinformował, że wskaźnik zasięgu ubóstwa to odsetek osób w gospodarstwach domowych, w których poziom wydatków (obejmujących również wartość artykułów otrzymanych bezpłatnie oraz wartość spożycia naturalnego, powiększonych o fundusz remontowy) był niższy od przyjętej granicy ubóstwa. Podstawę wyznaczania granicy ubóstwa skrajnego stanowi minimum egzystencji szacowane przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych (IPiSS). Kategoria minimum egzystencji wyznacza bardzo niski poziom zaspokojenia potrzeb. Konsumpcja poniżej tego poziomu utrudnia przeżycie i stanowi zagrożenie dla psychofizycznego rozwoju człowieka. Obliczeń dokonano na podstawie wyników badania budżetów gospodarstw domowych.