Chłoniak, białaczka, grypa, czy COVID-19? Nowe wyzwania w demaskowaniu chorób układu krwiotwórczego

Nawet w normalnych warunkach epidemiologicznych diagnozowanie chorób układu krwiotwórczego, jest trudne ze względu na to, iż objawy tych chorób są podobne do przeziębienia lub grypy. Pandemia SARS-CoV-2 znacznie zwiększa ryzyko późnego wykrycia choroby u pacjentów z chorobami układu krwiotwórczego.

Jednym z problemów, jest ryzyko nieudanej lub opóźnionej diagnozy. Szacuje się, że 50-75% pacjentów z ostrą białaczką w chwili rozpoznania ma gorączkę, co naraża ich na wysokie ryzyko błędnej diagnozy COVID-19 przy wstępnej ocenie stanu zdrowia. Podobnie jest w przypadku innych chorób hematoonkologicznych (na przykład pierwotny chłoniak śródpiersia), które występują z kaszlem z gorączką lub bez gorączki.

Kolejnym problemem jest dalsza diagnostyka pacjentów, którzy zostali przebadani w kierunku COVID-19 i uzyskali wynik ujemny, ale nadal doświadczają niepokojących objawów.  Po ujemnym teście SARS-CoV-2 pacjenci mogą zostać odesłani do domu bez dalszej diagnozy. W przypływie euforii spowodowanej wynikiem testu, mogą bagatelizować występujące objawy. W szybko postępującej chorobie, takiej jak ostra białaczka, może to prowadzić do krytycznych opóźnień w interwencji terapeutycznej. Kluczowa zatem staje się wiedza oraz samoobserwacja. Objawy, które trwają dłużej niż 2-3 tygodnie powinny zostać skonsultowane z lekarzem pierwszego kontaktu choćby telefonicznie.

Wiedza na temat objawów chłoniaka oraz samoobserwacja to kluczowe kwestie w dobie pandemii. Dlatego też nasze Stowarzyszenie po raz kolejny edukuje i demaskuje chłoniaka. Wierzymy, że nasze działania realnie pomogą w zwiększeniu świadomości społeczeństwa na temat objawów chłoniaka oraz konieczności obserwacji stanu zdrowia siebie i swoich bliskich – mówi Maria Szuba Przewodnicząca Zarządu Stowarzyszenia Przyjaciół Chorych na Chłoniaki “Przebiśnieg”

Chłoniaki to nowotwory złośliwe wywodzące się z układu chłonnego. Objawy chłoniaków bywają niespecyficzne. Najczęstszym objawem chłoniaków są powiększone, niebolesne węzły chłonne wyczuwalne na szyi, pod pachami, w pachwinach lub w innych okolicach ciała. Ich średnica przekracza 1 cm, nie reagują na leczenie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne przez okres nie dłuższy niż 2-3 tygodnie. Co charakterystyczne, powiększeniu węzłów chłonnych nie towarzyszą objawy stanu zapalnego, takie jak ból, tkliwość czy zaczerwienienie. Towarzyszyć im za to mogą:

●        stany podgorączkowe lub gorączka, pojawiające się w różnych porach dnia,

●        osłabienie,

●        zlewne poty nocne,

●        chudnięcie,

●        swędzenie skóry,

●        bóle kości,

●        kaszel i infekcje górnych dróg oddechowych oraz płuc,

●        duszność, nietolerancja wysiłku,

●        powiększenie wątroby i śledziony,

●        zaburzenia czynnościowe ze strony układu pokarmowego.