Synod Biskupów nt. synodalności nie może “wynajdywać na nowo wiary katolickiej” ani “uczyć różnego katolicyzmu w różnych krajach” – powiedział metropolita Sydney abp Anthony Fisher, jeden z uczestników tego ważnego wydarzenia kościelnego. W rozmowie z dziennikarką amerykańskiej telewizji katolickiej EWTN News Nightly Bénédicte Cedergren podzielił się on kilkoma spostrzeżeniami na temat dotychczasowego przebiegu prac synodalnych.
Hierarcha z antypodów zaznaczył, że podczas omawiania przez zgromadzenie synodalne części 3. „Instrumentum Laboris” (dokumentu roboczego Synodu), dotyczącej „miejsc”, biskupi i świeccy rozważają takie zagadnienia, jak przyszłość synodalności oraz rola i władza krajowych konferencji biskupich. Rozmówca stacji zwrócił uwagę, że pojawiają się pytania w rodzaju: czy episkopaty krajowe „mają władzę nauczania różnych katolicyzmów lub decydowania o różnych liturgiach i Mszach w różnych krajach? Czy na przykład mogą wnosić swoją własną kulturę miejscową do spraw dotyczących moralności?”.
Jako konkretny przykład takich rozbieżności podał sytuację, gdy w jednym kraju Kościół miejscowy wprowadza święcenia kapłańskie kobiet, uznaje za małżeństwa związki osób tej samej płci lub dopuszcza chrystologię ariańską [antytrynitarną], ale inne Kościoły tego nie robią. „Można się domyślać, co sądzę na ten temat, ja jestem przeciwny” – dodał 64-letni arcybiskup-dominikanin. Od 10 lat stoi on na czele największej w Australii archidiecezji Sydney, liczącej ponad 590 tys. wiernych wśród ok. 5,3 mln mieszkańców. Jako jeden z 15 biskupów z Rady Zwyczajnej Synodu brał udział także w pierwszej części tego zgromadzenia w październiku ub. roku.
W rozmowie z EWTN News Nightly abp Fisher wyraził “wielkie zatroskanie”, aby katolicy “ustrzegli depozyt wiary, tradycję katolicką i abyśmy nie wyobrażali sobie, że w pustce naszych czasów będziemy wynajdywać na nowo wiarę lub Kościół katolicki”. Podkreślił, iż jest to „w istocie ogromny skarb, który otrzymaliśmy od poprzednich pokoleń, od naszego Pana Jezusa Chrystusa i Jego apostołów. A my jesteśmy tu po to, aby przekazać go wiernie następnym pokoleniom”.
Metropolita Sydney przyznał, że nasze rozumienie depozytu wiary rozwijało się w czasie i nadal będzie się rozwijać. Za wzruszającą cechę Kościoła uznał również powstanie w nim „wielkiej różnorodności kultur oraz różnych form modlitwy i ewangelizowania”, zastrzegając jednocześnie, iż „musimy pozostać zjednoczeni w Chrystusie”. Podkreślił, że „jest tylko jedna wiara”, zaznaczając, iż dla niego jest to ważne, gdyż sam pochodzi „z peryferii Kościoła, jakim jest Australia, a jednak będąc tak daleko, można być Rzymem w świecie”. „Jest tylko jeden Kościół, jedna wiara i chcemy nadal celebrować ją nawet pośród naszej różnorodności kulturalnej” – dodał hierarcha.
W dniach 15-18 października uczestnicy obrad omawiali trzecią i ostatnią część „Instrumentum Laboris”, a następny tydzień obrad, które zakończą się 27 października, będzie już ostatnim, poświęconym zredagowaniu i przejrzeniu dokumentu końcowego Synodu.
Abp Fisher oznajmił, iż w mijającym tygodniu zastanawiano się m.in. nad tym, jak „osiągnąć i jakie są granice tego, co lokalne i kulturalne” w Kościele powszechnym.
W punkcie 91. tej trzeciej części dokumentu wskazano, że istnieją takie struktury, jak rady parafialne, dekanaty i diecezje, które są już uregulowane w prawie kanonicznym, które „mogłyby okazać się jeszcze odpowiedniejsze dla skonkretyzowania niektórych aspektów stylu synodalnego”. Stwierdzono ponadto, iż rady te mogą stać się podmiotami procesów rozeznania kościelnego i podejmowania decyzji synodalnych. „Chodzi zatem o jedno ze środowisk najbardziej obiecujących spośród tych, które dążą do osiągnięcia szybkiego zastosowania wytycznych synodalnych i dokonania w ten sposób zmian, które będzie można szybko odczuć” – głosi dokument.
W dalszej części tegoż punktu dokumentu roboczego stwierdzono również, iż “konferencje biskupie są podstawowym narzędziem do tworzenia więzi i wymiany doświadczeń między Kościołami, a także do decentralizacji zarządzania i planowania duszpasterskiego”.
Nawiązując do tych myśli australijski ojciec synodalny wyraził przekonanie, że „potrzebujemy mieć tę samą wiarę, moralność, porządek kościelny i zasadniczo tę samą liturgię”. Jednocześnie przyznał, że „robimy miejsce dla różnych tradycji obrządkowych Kościoła i dla różnych adaptacji kulturowych dla zróżnicowanych form ewangelizowania w różnych miejscach”. Wspomniał przy tym, że w jego archidiecezji istnieje wiele obrządków katolickich, np. maronicki, melchicki, chaldejski, ukraiński czy syromalabarski.
“Wiemy, że niosą one z sobą różne duchowości, różne sposoby odprawiania Mszy i modlitw, ale nieraz także różne rozumienie synodalności, roli biskupów, form ich wyboru, Kościoły te mają własne prawo kanoniczne i odmienny porządek kościelny, pozostając jednocześnie częścią jednego Kościoła katolickiego” – podkreślił rozmówca nocnego programu EWTN. Wyraził przy tym nadzieję, że jest to również „część entuzjazmu Kościoła i że można iść na Mszę maronicką, która choć bardzo różna, jest tym samym: to Pan prowadzi nas pod postaciami chleba i wina, ale jest rzeczywiście obecny w swym człowieczeństwie i w swej boskości, dla nas”.
Abp Anthony Colin Joseph Fisher OP urodził się 10 marca 1960 w Sydney. 18 lutego 1987 złożył śluby wieczyste w Zakonie Kaznodziejskim (dominikańskim) a 14 września 1991 przyjął w nim święcenia kapłańskie. 16 lipca 2003 św. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji sydnejskiej (sakrę nominat przyjął 3 września tegoż roku. 8 stycznia 2010 Benedykt XVI powołał go na urząd biskupa Parramatty, skąd 18 września 2014 Franciszek przeniósł go na stolicę arcybiskupią Sydney – jego rodzinnego miasta.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS