Pamiętam z dawnych lat naturalną i organiczną pogardę z jaką odnosiliśmy się do „wariatów”. Nadpobudliwe emocjonalnie lub po prostu dysfunkcyjne dzieci w szkole były gnębione bez żadnej litości. Zachęcano ich też, aby szaleli: niech tarzają się po ziemi i zabawnie krzyczą.
U mnie w kamienicy mieszkał pewien człowiek. Wyglądał trochę jak Rasputin, wbity w niedorzeczną liczbę swetrów i marynarek, z których zwisały liczne, złączone taśmą klejącą karteluszki, pokryte niemożliwym do rozczytania pismem. W podobny sposób ozdabiał klatkę schodową. Mowa o gęstych tablicach słów o niepojętym znaczeniu. Nad drzwiami swojego bajkowego mieszkania umieścił napis: POD PATRONATEM MERKUREGO.
Dużo spacerował, rozmawiał ze sobą, a także ze mną. Interesował się dalekimi krainami ze wskazaniem na pustynię Gobi, zdumiewał też spokojem i łagodnością.
Nikogo nie zaczepiał i nikogo nie krzywdził. Lokatorom przeszkadzały jego napisy i on sam, ze swoją osobliwością.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS