Pojedynczy błysk Lewandowskiego. Znów bez okazji na zdobycie bramki

 – Gra na dwóch napastników może być przez pewien czas w meczu korzystna dla Roberta Lewandowskiego, jednak jutro podejmiemy ostateczną decyzję – mówił dzień przed meczem z Walią Czesław Michniewicz. Ostatecznie selekcjoner przychylił się do prośby “Lewego”, który wysyłał sygnały, że lepiej gra mu się w dwójce napastników. Jednak zamiast postawić na Arkadiusza Milika, zaskoczył posyłając w bój Karola Świderskiego.

Selekcjoner z pewnością liczył, że młody i zadziorny Świderski będzie pełnił funkcję “bufora” przed Lewandowskim. Piłkarza wchodzącego w pojedynki, biorącego na siebie fizyczną walkę z twardymi obrońcami rywala. I wreszcie absorbującego defensorów, by Lewandowski miał nieco więcej miejsca pod polem karnym przeciwnika.

Początek meczu, zgodnie z przewidywaniami, przypominał bardziej “rąbankę”, kopaninę, niż grę w piłkę nożną. W boiskowych chaosie “Lewego” można było zobaczyć jedynie, gdy wściekły doskoczył do rywala, a później interweniował u sędziego, gdy Walijczycy ostro potraktowali Piotra Zielińskiego.

Kapitan polskiej kadry w pierwszym kwadransie miał tylko dwa kontakty z piłką. W 16. minucie dostał pierwsze podanie w okolice pola karnego, gdy Zalewski zgrał głową do niego długie podanie, ale w dryblingu stracił piłkę, a później sam sfaulował obrońcę.

W kolejnych minutach sytuacja stawała się jednak bliższa temu na co liczył Michniewicz. Do Lewandowskiego zaczęły docierać podania bliżej pola karnego, zaś Świderski operował zdecydowanie bliżej środka boiska. W 22. minucie zerknąłem na mapę kontaktów z piłką obu napastników – “najgłębsze” dotknięcie piłki przez “Lewego” było bliżej bramki przeciwnika niż jakiekolwiek zagranie Świderskiego.

Lewandowski zaś nawet gdy sam bezpośrednio … czytaj dalej