Młodzi Globalni Liderzy Leslie Wexnera – 1

Liczba wyświetleń: 142

Poniżej publikujemy pierwszą z trzech części zaadaptowanego fragmentu mającej się wkrótce ukazać książki dziennikarki Whitney Webb pt. „One Nation Under Blackmail” („Naród szantażowany”). Autorka bada sieć stojącą za Jeffreyem Epsteinem i śledzi jej scalenie z amerykańską przestępczością zorganizowaną oraz wywiadem, począwszy od wczesnych lat 1940. W zaprezentowanym fragmencie, Whitney Webb analizuje początki Fundacji Wexnera.

Początki Fundacji Wexnera

Trudno jest dokładnie określić, kiedy powstała Fundacja Wexnera. Oficjalna strona internetowa fundacji w jednej z sekcji jednoznacznie stwierdza, że Fundacja Wexnera została założona w roku 1983 wraz z Wexner Heritage Foundation. Jednak nekrolog matki Wexnera, Belli, z roku 2001 podaje, że razem z synem stworzyła fundację w roku 1973. Niezależnie od daty, matka Wexnera, Bella, została sekretarzem fundacji (podobnie jak w przypadku jego firmy The Limited), którą Wexner chciał, aby ludzie określali jako „połączoną filantropię”.

Na stronie internetowej fundacji czytamy, że pierwotnym celem Fundacji Wexnera było wspieranie „wschodzących profesjonalnych liderów żydowskich w Ameryce Północnej oraz urzędników publicznych w Izraelu będących w połowie kariery”. Według strony internetowej, główne przedsięwzięcia filantropijne Wexnera powstały po tym, jak Wexner „doszedł do wniosku, że tym, czego naród żydowski najbardziej potrzebował w owym momencie, było silniejsze przywództwo”. W rezultacie, Wexner starał się skupić uwagę swojej fundacji głównie na „rozwoju liderów”. Skutkiem tego, programy Wexnera kształtowały umysły i opinie wybitnych północnoamerykańskich, a także izraelskich przywódców żydowskich, którzy pracowali na najwyższych szczeblach finansów, rządu, a także wywiadu.

Jednym z pierwszych doradców Fundacji Wexnera, i być może jednym z najważniejszych, był Robert Hiller, który wcześniej był wiceprezesem wykonawczym Council of Jewish Federations i Welfare Funds. Robert I. Hiller został opisany w artykule w „The Baltimore Sun” jako „lider nonprofit, który pomógł rozwinąć strategie zbierania funduszy dla społeczności i był aktywny w ruchu Żydów radzieckich”. Oprócz tego, że Hiller był znany jako lider rozwoju społeczności lokalnej, w roku 1948 był również członkiem zarządu Community Chest of Metropolitan Detroit. Na tym stanowisku Hiller przyczynił się do połączenia korporacji, takich jak General Motors, w celu stworzenia „grup usług społecznych działających pod parasolem jednej organizacji, co stało się prekursorem dzisiejszych zbiorowych wysiłków na rzecz pozyskiwania funduszy”.

W roku 1950 Hiller został zastępcą dyrektora Jewish Community Federation of Cleveland, a sześć lat później dołączył do United Jewish Federation of Pittsburgh. Na tym stanowisku spędził kolejne dziewięć lat zanim przeniósł się do Baltimore. W swojej autobiografii Hiller napisał o swoich rozległych kontaktach z różnymi izraelskimi głowami państwa, mówiąc: „Miałem zdjęcia każdego izraelskiego premiera od Davida Ben Guriona do Menachema Begina. Z Beginem miałbym o wiele więcej, ponieważ był on aktualnym premierem. Ale moje ulubione zdjęcie (które należało powiesić) zostało zrobione w Waszyngtonie na uroczystym przyjęciu, gdzie Marianne i ja przebywaliśmy wspólnie z ówczesnym ambasadorem, Icchakiem Rabinem, i jego żoną, Leah”.

Hiller był niezwykle czynny, jeśli chodzi o obsadzanie odpowiednich, wysoko postawionych kandydatów na odpowiednie stanowiska w żydowskich organizacjach społecznych, które to zadanie Fundacja Wexnera miała później powielać na wielką skalę poprzez różne programy stypendialne, a następnie zastosować w świecie biznesu i rządu. Jednym z przykładów takiego kojarzenia było mianowanie Larry’ego Mosesa na asystenta rabina Maurice’a Corsona. Corson jest uznawany za współzałożyciela Fundacji Wexnera wraz z Leslie Wexnerem w roku 1983, jak podaje strona internetowa fundacji, i był jej pierwszym prezesem. Po odejściu Corsona, prezesem fundacji został Moses.

Hiller napisał w swojej autobiografii, że „osobiście zachęcił” Mosesa do zostania asystentem rabina Corsona, co później zaowocowało tym, że Larry Moses został wiceprezesem wykonawczym Fundacji Wexnera. Kiedy Hiller miał 33 lata, przedstawiono mu możliwość zostania członkiem Big 16, która była klasyfikowana jako nieformalne ugrupowanie 16 największych gmin w Ameryce Północnej, na czele których stali wybitni żydowscy członkowie zarządu. Jedną z osób, które Hiller skontaktował z Fundacją Wexnera, był pierwotnie przeznaczony do kierowania Federacją Big 16, Fern Katelman. Katelman odrzucił tę prestiżową rolę przywódcy, aby dołączyć do Larry’ego Mosesa, gdzie został jego asystentem w Fundacji Wexnera.

Hiller, dokonując przeglądu swojego życia, miał stwierdzić: „Jedną z najbardziej stymulujących relacji utrzymywałem z Fundacją Wexnera (Leslie) z Columbus, Ohio, i Nowego Jorku. Prezesem fundacji był rabin Maurice Corson. Moje relacje z nim rozpoczęły się w Baltimore, gdzie był nowym rabinem jednej z największych konserwatywnych synagog w mieście. Pochodził z Filadelfii i miał interesujący background oraz referencje”.

Hiller pisze dalej: „On [Corson] jednak wydawał się znudzony i niezadowolony z rutyny bycia rabinem synagogi. Kiedy on i kongregacja postanowili się rozstać, pomogłem mu zdobyć stanowisko kierownicze w United Israel Appeal of Canada. Szło mu tak dobrze, że został zwerbowany do powrotu do USA na stanowisko wykonawcze w International B’nai B’rith. Leslie Wexner poznał go dzięki pracy w B’nai B’rith, a kiedy Les zaczął tworzyć formalną fundację, zaangażował rabina Corsona jako jej szefa”. B’nai B’rith to „żydowska organizacja braterska”, która została założona w XIX wieku i jest wzorowana na tajnym stowarzyszeniu, co skłania niektórych do przyrównywania ugrupowania do masonerii.

Hiller pomagał Corsonowi w początkowych etapach tworzenia Fundacji Wexnera, podczas budowy „wybitnej grupy doradczej”, która spotykała się w Columbus w Ohio i w Nowym Jorku. Hiller opisuje asystowanie Corsonowi w tworzeniu fundacji, określając ją jako: „niezwykłą fundacją z własną agendą i programami”. Po zakończeniu pracy w Fundacji Wexnera, Hiller wycofał się z roli doradcy, a jego miejsce zajął Philip Bernstein, były dyrektor wykonawczy Council of Jewish Federations and Welfare Funds (CJF).

Teraz warto przyjrzeć się samemu rabinowi Maurice’owi S. Corsonowi. Corson był wybitnym żydowskim edukatorem, który, jak już wspomniano, był związany z różnymi żydowskimi organizacjami opiekuńczymi zanim został współzałożycielem, a następnie prezesem Fundacji Wexnera. Corson został ordynowany na rabina w roku 1960 przez Żydowskie Seminarium Teologiczne, po tym jak wcześniej studiował na Uniwersytecie Cincinnati, gdzie ukończył studia w roku 1955. W roku 1964 Corson został prezesem Religious Education Society w Seattle i pozostał na tym stanowisku do roku 1966. W ciągu następnej dekady zaczął pracować dla Zionist Organization America w Atlantic City, a wkrótce potem został starszym rabinem w Chizuk Amuna Congregation, którą to funkcję pełnił od 1976 do 1979 roku. W tym samym czasie Hiller pomógł Corsonowi zdobyć stanowisko kierownicze w United Israel Appeal of Canada, gdzie pracował tylko przez rok, zanim dołączył do B’nai B’rith.

Po tym, jak został zwerbowany do pełnienia roli przywódczej we wpływowym „tajnym stowarzyszeniu”, Corson pracował jako dyrektor ds. rozwoju w B’nai B’rith International, z siedzibą w Nowym Jorku, co trwało od 1980 do 1985 roku. W tym właśnie okresie w skład zarządu B’nai B’rith wchodzili: Edmond Safra, znany bankier o bliskich powiązaniach z Robertem Maxwellem, a później Jeffreyem Epsteinem; Edgar Bronfman, potomek rodziny stojącej za Seagram’s, którego majątek od dawna wiązał się z przestępczością zorganizowaną oraz Max Fisher, biznesmen z Detroit, który ponownie uruchomił Jewish Agency, pracował jako „prywatny” dyplomata zajmujący się sprawami Izraela, a później służył jako mentor Leslie Wexnera.

Jak wspomniano wcześniej, podczas gdy Corson był w B’nai B’rith, po raz pierwszy spotkał Leslie Wexnera, który przekonał go do współzałożenia Fundacji Wexnera (zgodnie z wersją wydarzeń przedstawioną na stronie internetowej fundacji). Mimo że został zwerbowany przez Wexnera, a następnie opuścił organizację B’nai B’rith, Corson został członkiem komitetu wykonawczego B’nai B’rith Hillel Commission w Waszyngtonie w roku 1987.

Inną kluczową postacią, o której warto wspomnieć, jest współzałożyciel Wexner Heritage Foundation, rabin Herbert A. Friedman. W zależności od tego, którą część strony Fundacji Wexnera odwiedzimy, Fundacja ta jest wymieniona jako założona w roku 1983 lub 1985. Jednak Friedman jest wyraźnie wymieniony jako współzałożyciel fundacji i jako osoba, która przez dekadę pełniła funkcję jej prezesa.

Wexner Heritage Foundation, zgodnie ze swoją stroną internetową, została stworzona „w celu wzmocnienia liderów wolontariuszy w północnoamerykańskiej społeczności żydowskiej”. W ten sposób powstał program Wexner Heritage, który „dostarcza młodym liderom wolontariatu żydowskiego w Ameryce Północnej dwuletni intensywny program edukacji żydowskiej, pogłębiający ich zrozumienie historii, wartości i tekstów żydowskich oraz wzbogacający ich umiejętności przywódcze”.

Friedman był kapelanem armii amerykańskiej podczas II wojny światowej, a także służył jako „doradca do spraw żydowskich generała Luciusa D. Claya, dowódcy amerykańskich sił okupacyjnych w Niemczech”. Później został osobiście zwerbowany przez Dawida Ben-Guriona, który następnie stał się pierwszym premierem Izraela, do wstąpienia do paramilitarnej grupy Haganah. Haganah była prekursorem armii izraelskiej i była uzbrojona w dużej części przez siatki powiązane z przestępczością zorganizowaną.

Według „New York Times”, „jako członek Haganah, rabin Friedman uczestniczył w Aliyah Bet, czyli nielegalnym transporcie Żydów europejskich do Palestyny”. W latach 1954-1971 Friedman był dyrektorem naczelnym United Jewish Appeal (UJA) i w tej roli „zebrał ponad 3 miliardy dolarów na wsparcie młodego państwa Izrael”. W tym okresie UJA była ściśle zaangażowana w ponowne uruchomienie Jewish Agency przez mentora Wexnera, Maxa Fishera, co miało miejsce w roku 1970. Fisher był również ściśle zaangażowany w pokrewny United Israel Appeal. W latach 1980. Wexner był „jednym z największych indywidualnych darczyńców United Jewish Appeal w Ameryce”, a po utworzeniu Wexner Heritage Foundation z Friedmanem, Wexner został wiceprezesem UJA.

Podczas gdy Wexner pełnił wymienione funkcje, brał również udział w spotkaniach za zamkniętymi drzwiami z najwyższymi szczeblami izraelskiego kierownictwa, nie tylko na temat „filantropii”, ale również swoich interesów biznesowych. Na jednym z konkretnych spotkań rozmawiał z najwyższymi izraelskimi urzędnikami państwowymi o „chińskich i izraelskich interesach” dotyczących współpracy z jego firmą, The Limited, mających na celu założenie fabryk na okupowanych Wzgórzach Golan.

Co godne uwagi, Fundacja Wexnera ma bezpośrednie i kontrowersyjne powiązania z co najmniej jedną byłą izraelską głową państwa, Ehudem Barakiem, który był ściśle związany z Jeffreyem Epsteinem i domniemanym uczestnikiem jego działalności handlu seksem. Jak donosi „Israel Today” w roku 2019: „[Związki Baraka z Fundacją Wexnera] stały się problemem dopiero po tym, jak prawicowy dziennikarz Erel Segal wezwał w październiku ubiegłego roku do zbadania grantu ‘badawczego’ w wysokości 2,3 miliona dolarów, który Barak otrzymał od Fundacji Wexnera, która z kolei przez lata była beneficjentem wkładów finansowych Epsteina. Według Segala, grant, o którym mowa, został przyznany Barakowi w latach 2004-2006, kiedy nie zajmował on żadnego stanowiska publicznego. Barak upiera się, że nie ma uprawnień do ujawniania szczegółów dotyczących owego grantu. Jedynie Fundacja Wexnera może, jeśli tak zdecyduje (wybrali milczenie)”.

Ciąg dalszy nastąpi

Autorstwo: Whitney Webb
Tłumaczenie: Uczta Baltazara
Zdjęcie: Fundacja Wexnera
Źródło zagraniczne: UnlimitedHangout.com
Źródło polskie: BabylonianEmpire.wordpress.com

Źródłografia

1. https://www.wexnerfoundation.org/our-story/

2. https://www.nytimes.com/2001/11/10/us/bella-c-wexner-93-matriarch-of-a-retail-chain.html

3. https://www.tribpub.com/gdpr/baltimoresun.com/

4. https://archive.org/details/gettingresultsfi0000hill

5. https://prabook.com/web/maurice_s.corson/583139

6. https://en.wikipedia.org/wiki/Seagram

7. https://www.wexnerfoundation.org/team/rabbi-herbert-a-friedman/

8. https://www.tabletmag.com/sections/arts-letters/articles/gangsters-for-zion

9. https://www.nytimes.com/2008/04/04/nyregion/04friedman.html

10. https://www.nytimes.com/1986/06/08/magazine/rag-trade-revolutionary.html