Kolejny raz – obecnie w okolicach Pałacu Prezydenckiego – przetacza się dyskusja o nowelizacji ustawy oświatowej.
O zaletach ustawy pisałam jakiś czas temu. Są bezsporne i zmobilizowały większość sejmową do uchwalenia nowelizacji oraz następnie – do odrzucenia sprzeciwu senatu. Warto je jednak, choćby ogólnie, przypomnieć:
— zwiększone prawa rodziców do decydowania o treściach, z jakimi zetkną się ich dzieci wskutek działalności organizacji pozarządowych na terenie szkoły; [nazywając to wprost – rodzice podziękują tym, którzy wydadzą się im niewiarygodni, niekompetentni, nietransparentni lub mają demoralizujące intencje; i już!]
— wpływ kuratora, jako organu nadzoru pedagogicznego, na zatwierdzenie programu do realizacji przez te organizacje na terenie szkoły [ znów nazywając rzecz po imieniu: ukrócenie samowolki samorządów, które wespół z organizacjami pozarządowymi – tzw. NGO-sami – „hulały” po szkołach bez kontroli, często niestety ku zgorszeniu uczniów, budząc poniewczasie reakcje rodziców, co skutkowało ich licznymi skargami kierowanymi do Kuratoriów],
— wpływ na ocenę pracy dyrektora i możliwość realnej interwencji kuratora w sytuacjach budzących jego uzasadnione zastrzeżenia, skutkującej wnioskiem o odwołanie; dodajmy kuratora dotychczas praktycznie przegranego w starciu z dyrektorem [ten był nienaruszalny, mimo wszelkich przewinień i zaniedbań, o ile był dobrze „umocowany” w lokalnym samorządzie].
Wszystko to przywraca w oświacie jasne reguły gry, rozbijając dotychczasowy pajęczy układ NGOsowo-samorządowo-oświatowy.
Nazwijmy rzecz po imieniu: nowelizacja ustawy Prawo oświatowe wywraca stolik ze znaczonymi – skutecznie i misternie przez wiele lat – kartami. Nic też dziwnego, że nie podoba się to wielu i atak na ministra Czarnka oraz ustawę – nie słabnie. Głosy szerokiej opozycji są zgodne – to „kontrowersyjna ustawa” , cokolwiek można przez to demagogiczne określenie wyrazić. A jakże – dla wielu więcej niż kontrowersyjna, po prostu – groźna i do tego nieopłacalna finansowo!
Warto obnażyć całkowicie fałszywy wizerunek tych, którzy zarzucają obecnemu ministrowi „ręczne sterowanie każdą szkołą” oraz upolitycznianie edukacji, i wytaczają przeciw Lex Czarnek najcięższe armaty.
Przypomnę fakt, o którym niewiele osób pamięta, a który znacząco przeobraził polską oświatę – wprowadzenie do użytku w szkołach darmowego podręcznika. Miało to miejsce od roku szkolnego 2014/2015 i jako żywo nie miało nic wspólnego z obecną władzą w MEiN.
PO zaordynowała w szkołach wówczas nie tylko „darmowy’, ale i JEDEN JEDYNY podręcznik dla polskich uczniów. Został wprowadzony od klasy 1. jednym ruchem! Bez możliwości odwrotu, wybrania innej opcji, dofinansowania alternatywnych rozwiązań. Z mnogości podręczników zatwierdzonych do użytku przez wiele lat aprobatami MEN – nie zostało NIC. W szkołach zaczął królować jeden – i jedynie słuszny – podręcznik dla wszystkich polskich uczniów w klasach pierwszych. Ale za to – był darmowy.
Takiego skrajnie politycznego rozwiązania w edukacji nie odważano się wprowadzić nawet w PRL, gdzie w zakresie nauczania początkowego funkcjonowały przez lata dwa równoległe podręczniki. Był więc nawet wówczas wybór i możliwość decydowania przez nauczycieli i szkoły o tym, jaką metodę nauczania zastosować w konkretnych klasach.
W 2014 roku iście bolszewickim zamachem na wolność wyboru podręczników przez nauczycieli, utrąceniem możliwości dostosowania rozwiązań do indywidualnych potrzeb jakże różnych zespołów uczniowskich, narzuceniem jednej wspólnej i jedynie słusznej metody nauczania, zmuszeniem wszystkich nauczycieli do akceptacji tego rozwiązania – postanowiono kupić głosy wyborców. To miał być bezpośredni zysk dla PO! I dlatego partia zdecydowała się na taką rewolucję w oświacie. PO bezczelnie chciała kupić rzesze wyborców-rodziców, którzy „dostali” podręcznik dla swoich dzieci „za darmo”. A wybory miały się odbyć już wkrótce…
Trudno o większe upolitycznienie szkoły, o większy cynizm i perfidię w traktowaniu uczniów.
Poziom merytoryczny i edytorski owego edukacyjnego ewenementu, powstałego z inspiracji MEN i pod jego kuratelą, który wyeliminował na jakiś czas wszystkie pozostałe podręczniki funkcjonujące w szkołach, był więcej niż fatalny! Podręcznik powstał naprędce, poza obowiązującym systemem ministerialnych aprobat, w zaciszu, w ścisłej korelacji z ideowymi wytycznymi, które marginalizowały polską narodową tradycję i wartości, a europejskość i nowoczesność stawiały za cel jedyny. Był młotem na patriotyczne wychowanie oraz na kreatywne kształcenie.
Pociągnęło to za sobą w kolejnych latach postępujący spadek poziomu nauczania; wszak trzyletnia edukacja w klasach 1-3 nie może nie pozostawić śladów w późniejszym kształceniu.
Jeden podpis minister edukacji narodowej w rządzie PO pociągnął na dno edukację, ale i cały rynek podręczników, wiele księgarń i hurtowni, narzucił szkole nowe obowiązki, zamknął etap prawdziwie demokratycznego, polifonicznego charakteru nauczania tworzonego od początku lat 90-tych i drastycznie ograniczył możliwości form pracy nauczycielom. Dodajmy – nauczycielom, których dziś skłóca się równie perfidnie i fałszywie „broni się” przed zmianami, nauczycielom, którzy w liczbie około 20 tysięcy strajkowali w 2015 roku pod ministerstwem – z ówczesną minister Kluzik-Rostkowską w środku – domagając się podwyżek głodowych wówczas pensji.
Na szczęście marksistowskiej wersji oświaty w nowej odsłonie nie udało się wcielić w życie. Wybory jesienią 2015 r. obroniły szkołę przed tymi iście totalitarnymi zapędami. Obecnie poprzez stopniową korektę odwrócono – po części – wiele fatalnych procesów, ale pewnych faktów nie da się zapomnieć, a strat odrobić.
Jeśli 12 stycznia 2022 roku poseł Szumilas, była minister oświaty tego samego rządu PO, który zrobił wiele złego w polskiej oświacie, mówi w polskim sejmie : „Tym projektem kneblujecie usta nauczycielom. Wiążecie ręce rodzicom”, to nie pozostaje nic innego, jak zgodzić się z obecnie urzędującym ministrem i odpowiedzieć przeciwnikom nowelizacji ustawy, przebranym dziś w kostium obrońców wolności – to wyście upolitycznili szkołę!
Na szczęście, nie wszyscy zapomnieli, jak wyglądała polska szkoła przed 2016 rokiem pod rządami obecnej „totalnej” opozycji, która mieni się dziś obrońcami wolności i praworządności w szkołach! Cynizm polityczny i brak skrupułów przyświecał tej formacji politycznej i wówczas, i obecnie. Ważne, by głoszone hasła, nagłaśniane przez zainteresowane finansowo NGO-sy, nie przesłoniły faktów.
Obecnie do politycznej hucpy i w szeregi zwalczające Lex Czarnek zaprzęgnięto właśnie skrajnie lewicowe organizacje zgromadzone m.in. w przedsięwzięciu Wolna Szkoła. Nie pozostawia złudzeń co do faktycznych intencji obecność wśród nich np. Kampanii przeciw Homofobii, zakażającej od lat szkoły toksycznymi „tęczowymi piątkami” promującymi agresywne idee LGBT. Podobnie – udział Fundacji Wolność od Religii od lat nękającej nauczycieli, katechetów, dyrektorów i wydawców podręczników, którzy rzekomo prześladują bezbronnych ateistów i narzucają im „fundamentalistyczne” chrześcijaństwo [dodajmy – fundacji finansowanej z dotacji Fundacji Batorego].
Długa jest lista podobnych organizacji, które niczym nowotwór bezkarnie przez lata wyrastały na terenie szkół, a które teraz zwierają szyki i wędrują do Pałacu Prezydenckiego, zabiegając o spotkania i tworząc presję medialną.
To z nimi podjęli walkę zdeterminowani rodzice w Gdańsku, Poznaniu, Warszawie i innych miastach broniąc dzieci przed demoralizacją i zabiegając o przestrzeganie konstytucyjnych praw do wychowywania dzieci w zgodzie z własnymi przekonaniami [ por. art. 48 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej].
To przed nimi ustawowo będą zamknięte drzwi szkół, o ile rodzice – zapoznawszy się z proponowanymi programami i pomocami „naukowymi” – nie zażyczą sobie, by ich dzieci stykały się z tymi treściami, które w innych krajach już zaowocowały lawiną transpłciowości, zaburzeń psychicznych i emocjonalnych, rozchwianiem wizji świata i destrukcją osobowości nawet kilkuletnich dzieci.
Na szczęście, nie wszyscy zapomnieli, jak wyglądała polska szkoła przed 2016 rokiem i kto obecnie próbuje storpedować zmiany w oświacie.
„Prezydent będzie miał 21 dni na to, żeby podjęć decyzję w sprawie tej ustawy. Jeśli ją podpisze, to radykalnie rozszerzą się uprawnienia rodziców, jeśli chodzi o kontrolowanie tego, które organizacje pozarządowe wchodzą do szkoły i, przede wszystkim, będzie dostęp do wiedzy na temat treści, które będą przekazywane dzieciom”
– powiedział w Sejmie do dziennikarzy minister edukacji i nauki Przemysław Czarnek w dniu głosowania
Oby to była taka decyzja, na jaką czekamy my – odpowiedzialni rodzice i pracownicy oświaty, dla których nadrzędne jest wyłącznie dobro dziecka!
Hanna Dobrowolska – ekspert oświatowy, autorka podręczników szkolnych, członek SDP.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS