Jest rzeczą dość paradoksalną, choć w zasadzie mało zauważaną, że cały rok liturgiczny otwiera się wyczekiwaniem na wielką katastrofę. Słusznie traktujemy Adwent jako czas przygotowania na Boże Narodzenie, umyka jednak nam, że Adwent zawiera w sobie także przypomnienie o oczekiwaniu na powtórne przyjście Chrystusa na ziemię. Kościół w swej liturgii, przynajmniej tej tradycyjnej, otwiera rok liturgiczny zapowiedzią o końcu dziejów z dwudziestego pierwszego rozdziału Ewangelii św. Łukasza: „Będą znaki na słońcu i księżycu i na gwiazdach, a na ziemi ucisk narodów od zamieszania szumu morskiego i nawałności, gdy ludzie schnąć będą od strachu i oczekiwania tych rzeczy, które będą przychodzić na wszystek świat; albowiem moce niebieskie poruszone będą. A wtedy ujrzą Syna człowieczego, przychodzącego na obłoku z mocą wielką i majestatem” itd.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS