Trzy spośród nich notorycznie mylono. Czwartą i piątą należało wydobyć z zapomnienia, odkłamać i opowiedzieć na nowo. Jak z mylącymi tropami radzą sobie autorki i autorzy biografii? Jak szukać opowieści, która przez lata ginęła w przestrzeni społecznego tabu? Krystyna, Wanda i Halina Krahelskie, Anna Kowalska, a także Zofia Sadowska będą bohaterkami trzeciej i ostatniej debaty z cyklu „Życie codzienne niecodzienne w biografii i literaturze faktu”.
Spotkanie z Olgą Gitkiewicz i Sylwią Chwedorczuk poprowadzi Wojciech Szot, a na polski język migowy przetłumaczy Beata Pukło. Zapraszamy do Biblioteki Wiedzy 19 listopada (piątek) o godz. 18.00.
Transmisję debaty będzie można obejrzeć na żywo na stronie Facebook Biblioteki Gdynia.
Porozmawiamy o książkach: „Kowalska. Ta od Dąbrowskiej”, „Krahelska. Krahelskie” i „Panna doktór Sadowska”, o których tak piszą wydawcy: „Krahelska. Krahelskie” – Halina, Wanda, Krystyna. Trzy kobiety, jedno nazwisko, zbliżone lata aktywności, ta sama klasa społeczna. Często je mylono, dopisywano im nieistniejące pseudonimy, litery w nazwisku, przypisywano nie ich intencje, mieszano szczegóły biografii, jeden życiorys rozpisywano na trzy albo – częściej – trzy zlepiano w jeden. Tylko jak to opowiedzieć? – zastanawia się Olga Gitkiewicz.
Halina Krahelska, legendarna inspektorka pracy, działaczka społeczna i komunistka. Kwestionowała każdy system, a na obiad podawała pogadankę o zatrudnianiu dzieci w łódzkich fabrykach włókienniczych, choć przecież gotowała podobno znakomicie, goście chwalili zwłaszcza jej pieczyste, i piekła mazurki. Nikomu się nie kłaniała.
Wanda Krahelska, zamachowczyni z dobrego domu, stała na balkonie w peruce, gdy ulicą jechał powóz carskiego namiestnika.
Krystyna Krahelska użyczyła twarzy i ciała pomnikowi warszawskiej Syrenki i jak syrena była dzielna i jasna, a żaden dom nie był jej domem.
„Kowalska. Ta od Dąbrowskiej” – powieściopisarka, nowelistka, redaktorka. Żona Jerzego, partnerka Marii, matka Tuli. Anna Kowalska była osobą niezwykłej energii, temperamentu i rozległych horyzontów, błyskotliwą intelektualistką, przewrotną i władczą osobą. Znała grekę, łacinę, angielski, niemiecki, biegle mówiła po francusku. Do swojej twórczości zwykle odnosiła się krytycznie, ale pisać nie przestawała. Praca literacka była jej jedynym zawodowym wyborem i celem. Wyjątkowość twórczego talentu Kowalskiej można odnaleźć w prowadzonej od 1940 roku niemającej podobnego przykładu w historii literatury polskiej korespondencji z Marią Dąbrowską. „Kowalska. Ta od Dąbrowskiej” to opowieść o życiu literackim przedwojennego Lwowa i o czasach wojny. O powstaniu warszawskim, które Kowalscy przeżyli w stolicy. O odradzającym się po wojnie Wrocławiu. Ale przede wszystkim to opowieść o relacjach, które nawiązywała Anna. O złożoności związku z mężem i dramatyzmie uczuć do Marii Dąbrowskiej. Książka przedstawia historię uczucia dwóch kobiet, burzliwego, głębokiego i długoletniego związku, z którym nie wiadomo było, co uczynić – od samego jego początku.
„Panna doktór Sadowska” – opowieść o lekarce, naukowczyni, działaczce społecznej, feministce, patriotce, automobilistce, przedsiębiorczyni, lesbijce – bohaterce jednego z najgłośniejszych skandali obyczajowych międzywojennej Warszawy. „Panna doktór Sadowska” – pisali o niej dziennikarze. Pierwsza w Imperium Rosyjskim polska lekarka z doktoratem. Zaangażowana feministka, która poszła do Piłsudskiego upomnieć się o prawa wyborcze dla kobiet. Działaczka społeczna i naukowczyni. Ceniona przez pacjentów internistka. Niosła pomoc bieżeńcom w czasie pierwszej wojny światowej i poszkodowanym w powstaniu warszawskim. Właścicielka kopalni ropy naftowej i przedsiębiorczyni inwestująca w budowę osiedla. Automobilistka. Zawsze w męskiej marynarce, pod krawatem, w binoklach na nosie. Mówiono, że nie rozstaje się ze szpicrutą. Zofia Sadowska przez lata walczyła o dobre imię. Wojciech Szot odtwarza mechanizmy zaszczuwania lekarki przez prasę i przywraca jej miejsce w historii.
Sylwia Chwedorczuk – badaczka literatury, edytorka i pasjonatka listów Anny Kowalskiej i Marii Dąbrowskiej. Pracę doktorską obroniła w Instytucie Badań Literackich PAN. Publikowała w „Twórczości” i „Dialogu”. Uwielbia podróże i rozmowy istotne. Mieszka w Warszawie.
Olga Gitkiewicz – dziennikarka, redaktorka, freelancerka. Absolwentka wrocławskiej socjologii i Polskiej Szkoły Reportażu. Współpracuje m.in. z tygodnikiem „Polityka”, miesięcznikiem „Znak” i portalem gazeta.pl, na łamach których publikuje reportaże i teksty historyczne. W czasie pisania książki Nie hańbi rzuciła pracę w korporacji i przeprowadziła się z Wrocławia do Żyrardowa. Jej reporterski debiut został znakomicie przyjęty. Otrzymał nominacje do Nagrody Literackiej „Nike”, Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego oraz Nagrody im. Teresy Torańskiej.
Wojciech Szot – dziennikarz, krytyk literacki, bloger, z wykształcenia kulturoznawca. Biografia reporterska „Panna doktór Sadowska” jest jego debiutem. Prowadzi blog Zdaniem Szota, na którym pisze głównie o polskiej prozie i reportażu. Na spotkaniach towarzyszy mu psi kolega, Tajfun.
Ze względu na ograniczenia na spotkanie obowiązują wcześniejsze zapisy: [email protected]
W czasie debaty będzie można kupić książki, dostarczone przez gdyńską, kameralną księgarnię Vademecum.
Spotkanie w ramach projektu “Życie codzienne niecodzienne w biografii i literaturze faktu”dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Partnerstwo dla książki.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS