Setne urodziny obchodziła 25 września 2021 r. Janina Robaczewska – zasłużona torunianka, wybitna nauczycielka i pedagog.
Jubileuszowe spotkanie odbyło się 28 września w Domu Pomocy Społecznej przy Szosie Chełmińskiej, gdzie pani Janina mieszka od 2018 r. Nestorkę toruńskiej oświaty, nauczycielkę języka polskiego i wychowawczynię wielu pokoleń torunian odwiedzili tego dnia prezydent Torunia Michał Zaleski, członek zarządu województwa kujawsko-pomorskiego Sławomir Kopyść oraz koleżanki i koledzy ze Związku Nauczycielstwa Polskiego, na czele z wieloletnią prezes Urszulą Polak (1993-2019) i obecną – Martą Humienną.
Były życzenia, gratulację, podziękowania i ogromny tort z fajerwerkami. Prezydent Torunia obdarował jubilatkę listem gratulacyjnym, bukietem kwiatów i odtwarzaczem płyt z ulubionymi filmami “Nad Niemnem” i “Był sobie pies”. Pani Janina otrzymała też Medal Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis.
Pani Janina Robaczewska urodziła się 25 września 1921 r. w miejscowości Stołowa koło Mławy, w ówczesnym województwie warszawskim. Jej rodzice, matka Pelagia z domu Czajkowska i ojciec Czesław Robaczewski, zajmowali się uprawą ziemi oraz wychowaniem i wykształceniem trojga dzieci. Starszy brat pani Janiny, Henryk, oficer Wojska Polskiego, we wrześniu 1939 r. poległ walcząc w obronie Lwowa, gdzie spoczywa na Cmentarzu Łyczakowskim. Siostra Zofia ukończyła szkołę handlową i po wojnie zamieszkała z mężem do Toruniu. Najmłodsza z rodzeństwa, Janina, gdy wybuchła wojna miała 18 lat, kilka miesięcy wcześniej zdała maturę i uzyskała kwalifikacje pedagogiczne. Niemal od pierwszych dni okupacji należała do tajnej organizacji zrzeszającej nauczycieli, wśród których była jej wychowawczyni.
– W prywatnych domach Polaków uczyłam historii i języka polskiego. Zajęcia organizowaliśmy tak, aby nikt nie zdradził naszych działań. Byłam świadoma, że podobnie jak moja nauczycielka, ja również mogłam zawisnąć na szubienicy. W Mławie na rynku stoją 3 szubienice. Niemcy spędzili mieszkańców, aby pokazać jak wygląda karą za nauczanie polskich dzieci. Na szubienicach zawisła moja wychowawczyni i jej dwóch kolegów. Rodzicom jednak bardzo zależało, aby ich dzieci były nadal uczone, a ja sama ceniłam naukę wyżej niż strach Młody człowiek jest bardziej odważny, jest silniejszy psychicznie. Ten, kto wolności nie stracił, dziś być może jej nie docenia – wspominała Janina Robaczewska w 2015 r. w filmie z okazji 95. rocznicy powstania Związku Nauczycielstwa Polskiego w Toruniu.
Po zakończeniu II wojny światowej pracowała w 1948 r. w Szkole Podstawowej w Sierpcu, a następnie w szkołach w Działdowie i Słupsku. Jednak tęskniła za bliskimi, za siostrą mieszkającą w Toruniu, dlatego w 1961 r. przeniosła się do grodu Kopernika i rozpoczęła pracę w Szkole Podstawowej nr 1. W Toruniu ukończyła Studium Nauczycielskie (filologia polska) i uczyła języka polskiego. Była bardzo oddana swojej pracy. Prowadziła zajęcia wyrównawcze dla dzieci ze starówki, kółko dramatyczne, w którym rozwijała zainteresowanie literaturą i sztuką, organizowała wyjścia z młodzieżą do teatru. Wraz z dyrektorem szkoły Henrykiem Kamińskim wpierała merytorycznie i organizacyjnie projekt nadania SP nr 1 imienia „Uczestników Strajku Szkolnego 1906 – 1907″, które to miano szkoła dzisiaj nosi.
Przez 6 lat (dwie kadencje ) pełniła funkcję przewodniczącej Zakładowej Organizacji Związkowej ZNP. Jako mieszkanka starówki aktywnie pracowała w samorządzie mieszkańców, gdzie zajmowała się organizowaniem pomocy dla rodzin zaniedbanych, rozbitych, nie spełniających właściwie funkcji opiekuńczo-wychowawczych. Sama nigdy nie założyła własnej rodziny.
Na emeryturę przeszła ze Szkoły Podstawowej nr 1 w 1976 r. Włączyła się wówczas w działalność Oddziałowej Sekcji Emerytów i Rencistów ZNP, uczestnicząc aktywnie w organizacji uroczystości patriotycznych, turystycznych, kulturalnych i wielu formach pomocy i współpracy koleżeńskiej. W październiku 2009 roku, w 70. rocznicę powstania Tajnej Organizacji Nauczycielskiej, świętowała swój benefis w wypełnionej po brzegi auli CKU w Toruniu, odbierając gratulacje od przedstawicieli władz miasta, kolegow i koleżanek z ZNP i licznego grona przyjaciół.
Jej talentem i pasją jest malarstwo. Obrazy malowane na płótnie, nie sprzedawane, lecz darowane, zdobią ściany urzędów i prywatne domy przyjaciół. Jako członkini sekcji plastycznej Uniwersytetu Trzeciego Wieku uczestniczyła w wielu wernisażach i wystawach.
Za swoją sumienną pracę i osiągane wyniki w edukacji i wychowaniu dzieci wyróżniona została nagrodą Ministra Oświaty i Wychowania a także Złotym Krzyżem Zasługi w 1974 r. i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1985 r.
W ostatnich latach mieszkała przy ul. Łąkowej, gdzie opiekowały się nią siostrzenica Antonina, przyjaciółka Basia i sąsiadki. Od lipca 2018 r. mieszka w Domu Pomocy Społecznej przy Szosie Chełmińskiej, gdzie jest otoczona swoimi pamiątkami i może liczyć na całodzienną opiekę personelu placówki.
– Marzeń w tym wieku już nie mam. Chciałabym odejść po cichu i bez bólu. A przedtem jeszcze coś namalować, coś po sobie zostawić – mówi pani Janina.
Tekst na podstawie opracowania Urszuli Polak.
Fot. Lech Kamiński
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS