Policja Dąbrowa Górnicza: Spektakl „Służba” po raz pierwszy w formacie filmowym

Przekazujemy Państwu film, który jest rejestracją blisko godzinnego przedstawienia teatralnego pt. „Służba”. Pod koniec stycznia 2018 r. w warszawskim Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL przy ul. Rakowieckiej, aktorzy Amatorskiej Sceny Policyjnej „Na Posterunku”, powstałej przy Biurze Komunikacji Społecznej KGP, zaprezentowali po raz pierwszy spektakl pt. „Służba”. Był on integralną częścią „Koncepcji zintegrowanych działań polskiej Policji na poziomie centralnym, w ramach przygotowań i obchodów 100-lecia Policji w 2019 r.”. Sam spektakl nawiązuje do idei „Teatru ze Społecznością” (Community Theatre, powstały dzięki Anne Jelliocoe w drugiej połowie XX wieku w Anglii), która bazuje na idei wspólnotowości stanowi narzędzie jednoczenia i mobilizowania ludzi do aktywności zawodowej, społecznej w imię integracji ze społeczeństwem, opartej na wzajemnym zaufaniu, solidaryzmie społecznym, pomocniczości i kreatywności środowiskowej.

Kierując się tą ideą, na zaproszenie komendantów wojewódzkich Policji, komendanta stołecznego i rektorów szkół policyjnych, kilkunastoosobowa ekipa ASP odwiedziła z przedstawieniem wszystkie garnizony i większość szkół Policji prezentując spektakl kilku tysiącom widzów.

50 minut spektaklu „Służba”

Spektakl „Służba” rozpoczyna się w momencie, gdy syn dziadka – współczesny policjant przygotowuje się do uroczystości mianowania na pierwszy stopień oficerski. Przejętemu ojcu, krzątającemu się nerwowo po mieszkaniu, przygląda się jego córka Klara wraz z dwójką przyjaciół – Olą i Miłoszem. Kiedy jej tata wychodzi z domu, dziadek postanawia opowiedzieć dzieciom historię rodziny. Wspomina swoich bliskich: Jana, Tadeusza i Antoniego, którzy wstąpili do powołanej w 1919 roku Policji Państwowej, w kilka miesięcy po odzyskaniu przez Polskę niepodległości.

Jan, najstarszy z braci, początkowo służył w policji konnej. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. dołączył do Dywizjonu Huzarów Śmierci, w którym walczyli również funkcjonariusze Policji Państwowej. Brał m.in. udział w potyczkach z bolszewikami pod Serockiem, Nieporętem i Kuligowem. Po zakończeniu działań wojennych wrócił do służby prewencyjnej, którą przerwał dopiero wybuch II wojny światowej. Udało mu się uniknąć sowieckiej niewoli i po wielkich trudach dotrzeć do Wielkiej Brytanii. Tam wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Przeszkolono go do zadań specjalnych w zakresie dywersji, sabotażu i wywiadu na tyłach wroga. Został Cichociemnym – żołnierzem Armii Krajowej. Zrzucono go ze spadochronem w okolicach Siedlec. Działał w konspiracji, a później walczył w powstaniu warszawskim. Zginął na Czerniakowie, dowodząc powstańczym pododdziałem.

Antoni, najmłodszy z braci, ukończył Szkołę dla Szeregowych Policji Państwowej w Mostach Wielkich koło Lwowa. Otrzymał przydział służbowy do Komendy PP Okręgu XIV Poleskiego w Brześciu nad Bugiem. Po agresji sowieckiej na Polskę we wrześniu 1939 r. został osadzony w obozie na wyspie Stołbnyj, w pobliżu Ostaszkowa. Zamordowano go w Kalininie, zwłoki rzucono do dołów śmierci w Miednoje.

Tadeusz, średni z braci, służył w policji warszawskiej do momentu zajęcia stolicy przez hitlerowskich okupantów. W październiku 1939 roku, na mocy odezwy (Aufruf) wyższego dowódcy SS i Policji gen. Krugera – pod groźbą kary śmierci – został wcielony do powołanej na terenie Generalnego Gubernatorstwa Polskiej Policji (Polnische Polizei), zwanej również „policją granatową” (od koloru munduru). Z narażeniem życia współpracował z Armią Krajową, pomagał rodakom w różnych sytuacjach. Zginął pod gruzami walącej się kamienicy, niosąc ratunek poszkodowanym.

Dzieci mocno przeżywają opowieść dziadka. Klara uświadamia sobie, że policyjna służba, to nie tylko praca, ale także karty historii i tradycji naszego kraju.

Spektakl „ Służba” w reżyserii Marioli Daszkiewicz-Konopczyńskiej został zrealizowany przez Biuro Komunikacji Społecznej KGP pod kierownictwem insp. dr hab. Iwony Klonowskiej we współpracy z Biurem Historii i Tradycji Policji KGP pod kierownictwem nadkom. Krzysztofa Musielaka. Na scenie wystąpili aktorzy Amatorskiej Sceny Policyjnej będący policjantami, a w role najmłodszych wcieliły się dzieci policjantów i pracowników cywilnych Policji. Wystąpili: Marcin Mazurek (I obsada) i Tomasz Hetmann (II obsada) w roli dziadka, Marcin Szymański jako ojciec, Wiktoria Makara jako Klara, bliźniaczki Gabriela i Aleksandra Dudzińskie – jako Ola i Miłosz, i Borys Malinowski w roli Miłosza. W przygotowaniu spektakli na terenie kraju brało udział łącznie kilkadziesiąt osób.

Osoby i instytucje zaangażowane w przygotowanie przedstawienia premierowego:

Pomysłodawca projektu: insp. dr hab. Iwona Klonowska, ówczesny Dyrektor Biura Komunikacji Społecznej KGP

Scenariusz i reżyseria: Mariola Daszkiewicz-Konopczyńska

Rekonstruktorzy Policji Państwowej: nadkom. Krzysztof Musielak i sierż. sztab. Karol Woldan – Biuro Historii i Tradycji Policji KGP, Marcin Mazurek, uczniowie klas mundurowych I LO PUL im. 111 Eskadry Myśliwskiej w Wołominie

Muzyka: Chór Komendy Stołecznej Policji pod dyrekcją Sylwii Krzywdy

Soliści: nadkom. w st. spocz. Agnieszka Szafrańska, asp. Katarzyna Wierzbicka, mł. insp. Tomasz Wewiór, Anna Leśkiewicz

Akordeon: asp. sztab. Jarosław Plichta

Skrzypce: Sylwia Krzywda

Pianino: Tomasz Woźniak

Operatorzy kamer:

• Sławomir Katarzyński – Biuro Komunikacji Społecznej KGP
• Grzegorz Utnik i Marek Szałajski –  Gabinet Komendanta Głównego Policji
• Mariusz Mazewski – Centrum Szkolenia Policji w Legionowie

Montaż wideo filmów użytych w spektaklu: Grzegorz Utnik – Gabinet Komendanta Głównego Policji

Nagłośnienie i oświetlenie sceny: Grzegorz Utnik i Wojciech Kozioł –Gabinet Komendanta Głównego Policji

Organizacja inscenizacji:

• kom. Grzegorz Sieńczewski, podkom. Marcin Szymański, Joanna Grzempa
• Paulina Iwaniec, Sławomir Katarzyński – Biuro Komunikacji Społecznej KGP

Organizacja teatralna:

• Joanna Grzempa – Biuro Komunikacji Społecznej KGP
• Beata Malinowska – Biuro Historii i Tradycji Policji KGP

Konsultacja historyczna:

• nadkom. Krzysztof Musielak – Biuro Historii i Tradycji Policji KGP
• insp. Sławomir Cisowski – Wydział Doskonalenia Zawodowego Komendy Stołecznej Policji
• Jarosław Stryjek

W przygotowaniu spektaklu premierowego brali udział i wspierali:

• nadinsp. Paweł Dobrodziej – ówczesny Komendant Stołeczny Policji
• mł. insp. Sławomir Litwin – ówczesny Dyrektor Gabinetu Komendanta Głównego Policji
• insp. Sławomir Cisowski – Naczelnik Wydziału Doskonalenia Zawodowego Komendy Stołecznej Policji
• dr Jacek Pawłowicz – Dyrektor Muzeum Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL
• dr Jan Tarczyński – Dyrektor Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego
• dr Ewa Kowalska – ówczesny Kierownik Muzeum Katyńskiego
• dr Tadeuszowi Skoczkowi – Dyrektorowi Muzeum Niepodległości
• Pani Agnieszka Kaczyńska – ówczesny Dyrektor I LO w Wołominie im. 111 Eskadry Myśliwskiej
• Państwo Karina i Roman Szafrańscy – Studio SONICA
• Pan Zenon Zadróżny – ówczesny Wójt Gminy Dąbrówka 
• Przemyskie Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznej X DOK 
• i inni.

Film z premiery spektaklu został nagrany 26 stycznia 2018 r.

Montaż i obróbkę w 2020 r. wykonali: Konrad Bucholc, Sławomir Katarzyński, napisy dla niesłyszących sierż. Szymon Głuszek, nadzór merytoryczny mł. insp. Anna Kędzierzawska z Biura Komunikacji Społecznej KGP.

(Oprac. SK – BKS KGP)