Jak porażki przekuć w sukces – radzą kobiety biznesu

Ostatecznie obróciło się to przeciwko mnie. Moje podopieczne nie mogły albo nie chciały pracować, szukały wymówek, np. „nie mogę, bo nie mam na paliwo”. Dałam się uwikłać w ich osobiste problemy. Rok później, kiedy były o krok od awansu, usiłowałam je po raz ostatni zaktywizować. Usłyszałam: „ty się staraj, bo od tego, czy my awansujemy, zależy twój sukces”. Rzeczywiście, gdyby im się udało, mogłam zdobyć wyższą pozycję, już wybierałam służbowy samochód. Ich postawa mnie jednak otrzeźwiła. Pomyślałam: nie teraz, to później, ale na czystych zasadach. I podziękowałam im za współpracę. One nie zrobiły spodziewanego wyniku, a ja zaczęłam rekrutację od nowa. Tym razem głównie na bazie kompetencji. Awansowałam dwa lata później, za to z szacunkiem do siebie. Zdobyłam doświadczenie, że nie mogę budować biznesu na emocjach. To nie znaczy oczywiście, że wyzbyłam się empatii – przeciwnie. Chętnie pomagam, ale nie mieszam do tego swojej firmy. W biznesie wyznaczam sobie konkretne cele a zatrudniam wyłącznie na podstawie kompetencji.

*Kamila Rowińska – trenerka sprzedaży i zarządzania zespołem, wydawczyni, autorka i współautorka ośmiu książek, m.in. „Buduj życie odpowiedzialnie i zuchwale” oraz „Kobieta niezależna”. Przez kilkanaście lat współpracowała z koncernem kosmetycznym, od dziesięciu lat prowadzi własne wydawnictwo i firmę szkoleniową. Założycielka i prezeska Fundacji Kobieta Niezależna, z grupami integracyjnymi dla kobiet w karierze i biznesie. Prywatnie żona oraz mama dwóch synów, dla zapachu morza przeprowadziła się z Brukseli do Gdyni.

*Rowińska Business Coaching – firma szkoleniowa i wydawnictwo, zatrudnia 15 osób, szkoli kilka tysięcy osób rocznie w spotkaniach otwartych oraz kilkanaście tysięcy w ramach kursów online.

Monika Kamińska: remont lokalu wyczyścił mi konto

Nie oparłam się błędom, kiedy budowałam własną markę. Wpadłam na przykład na pomysł, żeby wypuścić jeden model sukienki w dwóch podobnych kolorach – czarnym i ciemnogranatowym. Sprzedał się tylko jeden z nich. Potem popełniłam kolejny błąd: ogłosiłam, że ta suknia będzie już zawsze w ofercie. Czyli: jej zapas się nie wyczerpie, będziemy na bieżąco doszywać. Klientki przestały ją wtedy kupować. Po co miałyby to robić, skoro w razie czego zawsze by na nich czekała? Byłam w branży nowa i wszystkiego uczyłam się na własnych błędach. Teraz szkolę z tego innych.

Pamiętam dobrze swoją pierwszą poważną wtopę. Wyczyściła mi konto niemal do zera i odbiła się na moim zdrowiu. Kilka lat temu z Romanem Zaczkiewiczem „Zack Roman” postanowiliśmy założyć butik. Nasze marki funkcjonowały już dobrze w internecie, mieliśmy też showroom w centrum miasta. Przestał jednak spełniać nasze oczekiwania – odrapana kamienica, sąsiadka gotuje kapustę, a klient kupuje u nas garnitur za dwa tysiące złotych. To nie przystawało do luksusowych marek. Potrzebowaliśmy lokalu z własną witryną. Znaleźliśmy miejsce po spa dla psów i winiarni – bruk na zapleczu, paskudna sztukateria na ścianach, zero szaf. Oczywiście, trzeba było remontować. Wiem, każdy remont jest trudny. My jednak popełniliśmy błędy spektakularne, których dałoby się uniknąć.

Wybraliśmy architektów z ofert. Dostarczyli dwa projekty. Jeden – klasyczny, spokojny. Drugi był szalony. Miał być kamień na ścianach a nad poczekalniami sufit z gwiaździstym niebem itd. Oczywiście, wybraliśmy ten drugi. Myślałam: fajnie byłoby mieć butik, jak biura Google’a. Nie brałam pod uwagę, że nie sprostam kosztom tego projektu. Architekci polecili ekipę remontową, a ja jej nie sprawdziłam. Ekipa obiecała zakończyć prace w dwa tygodnie, a wyrzucałam ich, w awanturze, po czterech miesiącach. Oczywiście dzisiaj już wiem, że dwa tygodnie na gruntowny remont to nierealne oczekiwanie. Ale miałam 26 lat i żadnego na tym polu doświadczenia. Do tego ekipa nie radziła sobie z wymogami projektu. A to spadał kamień ze ścian, a to nie trzymały się półki i manekiny oraz nie było komu namalować gwiazd. Kolejny błąd – architekci, jak się okazało, nie wiedzieli, jak zaaranżować sklep. Ile powinno być wieszaków, w jakich odległościach, ile szaf? Nie zaplanowali nawet lady! Choć ta była, oczywiście, w zamówieniu. Zatrudnialiśmy dwie kolejne ekipy, które też przyniosły straty. Nasz butik ratował w końcu malarz mojej mamy, z kolegami, a ja zostałam z przymusu projektantką i znawczynią materiałów budowlanych.

Remont zaczął się w lutym, w marcu miało być otwarcie. Otworzyliśmy z dużym trudem pod koniec czerwca. Miał kosztować tylko 40 tys. zł, a zakończyliśmy go wydatkiem 100 tys. zł. Pod koniec remontu zostało mi na koncie 700 zł, a przede mną dwa czynsze do opłacenia. Na drugi dzień wpadły mi na konto trzy tysiące złotych ze sprzedaży i to mnie uratowało. Całe szczęście utrzymaliśmy showroom, a nasze sklepy internetowe dobrze funkcjonowały. W ten sposób ślizgałam się całymi tygodniami. Straciłam czas i pieniądze, zaryzykowałam cały biznes. Powinnam była tę pierwszą ekipę wyrzucić, gdy tylko odkryłam, że sobie nie radzą. Dziś wiem, że projekt był zbyt skomplikowany i ja oczekiwałam za wiele. Trzeba było wybrać bezpieczniejszą wersję.

*Monika Kamińska – projektantka mody, jedna z pierwszych blogerek lifestyle’owych w Polsce, właścicielka marki „Monika Kamińska” ze sklepem internetowym oraz butikiem w Warszawie. Jest autorką e-booka „Kryzysy, błędy i złe decyzje w mojej marce … czytaj dalej

Zgłoś naruszenie/Błąd