Dwa razy przesłuchałem telefoniczną rozmowę Andrieja Nawalnego z funkcjonariuszem rosyjskich służb specjalnych Konstantinem Kudriawcewem – jednym z członków szwadronu śmierci FSB, który w sierpniu uczestniczył w próbie zamachu na życie Nawalnego. Ich rozmowa była niezwykła nie tylko z tego powodu, że rzadko zdarza się usłyszeć rozmowę niedoszłego mordercy ze swoją niedoszłą ofiarą. Sam byłem świadkiem takiej rozmowy tylko raz w życiu, gdy doprowadziłem do osobistego spotkania funkcjonariusza SB Krzysztofa Sulki z ks. Adolfem Chojnackim (ten pierwszy odmówił jednak zamordowania drugiego i nie wykonał rozkazu, co przypłacił załamaniem kariery, fałszywym oskarżeniem i karą więzienia).
CZYTAJ RÓWNIEŻ: Nawalny zdemaskował działania Kremla. Oszukał agenta FSB. Ten przyznał się do winy, bo nie wiedział z kim rozmawia
Wróćmy jednak do sprawy Nawalnego. Ton, z jakim opowiadał o swym zadaniu Kudriawcew, przypomniał mi ten sam ton, jaki słyszałem w ustach oficerów SB zamieszanych w porwanie i zamordowanie ks. Jerzego Popiełuszki. Miałem swego czasu możliwość obejrzenia kilku godzin nagrań z wizji lokalnej przeprowadzonej pod koniec 1984 roku z udziałem Waldemara Chmielewskiego i Leszka Pękali (oprawców księdza Jerzego) w miejscach związanych ze zbrodnią.
Tym, co najbardziej uderzało w ich wypowiedziach, był beznamiętny ton, z jakim opowiadali o przygotowaniach do zbrodni. Mówili o tym tak, jak górnik opowiada o szychcie w kopalni lub pilot o rejsie samolotem; tak jakby była to normalna praca: jedni szyją ubrania, drudzy sprzedają warzywa, a jeszcze inni mordują. Taka robota.
Pokazywali kamienie, które wzięli ze sobą na akcję, by obciążyć nimi wrzucone do rzeki ciało kapłana, mówiąc zdrobniale o tych narzędziach zbrodni „kamulki”. Ale nawet w tych słowach nie było emocji.
Kudriawcew jak Eichmann
Ta sama monotonna narracja pobrzmiewała w głosie Kudriawcewa, gdy opowiadał o swym udziale w zamachu na Nawalnego. Swymi wypowiedziami przywodził na myśl spostrzeżenia Hannah Arendt, która opisując postawę i zeznania Eichmanna na procesie w Jerozolimie, pisała o banalności zła. Zero skrupułów, zero refleksji moralnej, koncentracja na technice, logistyce, organizacji.
W głosie Kudriawcewa dało się jednak wyczuć jeszcze jedną nutę nieobecną w wypowiedziach oprawców księdza Jerzego. To ledwo uchwytne poczucie zmieszania, że jednak akcja nie udała się i figurant pozostał wśród żywych. No cóż – jak zauważył ze smutkiem – zdarzają się takie zbiegi okoliczności. Kto mógł przewidzieć, że pilot przerwie lot do Moskwy i wyląduje w Omsku? Kto mógł przewidzieć, że lekarz na lotnisku natychmiast poda zatrutemu atropinę? Wypadek przy pracy, zdarza się…
Są jednak wypadki, za które drogo się płaci. Zapewne Kudriawcew sam się wkrótce o tym przekona.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS