Jak mówił w uzasadnieniu wyroku sędzia TK Jakub Stelina, celem wprowadzenia w 2010 r. takich regulacji do polskiego prawa było “zapobieżenie powszechnemu w Polsce zjawisku obrotu długami publicznych podmiotów leczniczych, które wiąże się często z dodatkowymi kosztami dla samodzielnych, publicznych ZOZ-ów”.
W sprawie rozpatrzonej przez TK chodziło o przepisy ustawy o działalności leczniczej, zgodnie z którymi “czynność prawna mająca na celu zmianę wierzyciela samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej może nastąpić po wyrażeniu zgody przez podmiot tworzący”.
“Podmiot tworzący wydaje zgodę albo odmawia jej wydania, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia ciągłości udzielania świadczeń zdrowotnych oraz w oparciu o analizę sytuacji finansowej i wynik finansowy samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej za rok poprzedni. Zgodę wydaje się po zasięgnięciu opinii kierownika samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej” – głosi przepis. Jak dodano w ustawie czynność prawna dokonana z naruszeniem tego przepisu “jest nieważna”.
zobacz także:
Regulacje te zaskarżyła do TK – jeszcze w 2015 r. – jedna ze spółek prowadząca działalność gospodarczą w sferze obrotu wierzytelnościami, która zawarła umowy z wierzycielami szpitala. Następnie – wobec niewywiązania się przez szpital ze zobowiązań wobec dostawców – spółka spłaciła jego długi, poinformowała szpital o dokonanej spłacie i wezwała go do uiszczenia zaległości.
Ostatecznie w tej sprawie orzekł Sąd Najwyższy, który uchylił nakaz … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS