Anna Padamczyk – Budzyn Klub Sanockich Fotografików
Korzystać z życia, brać garściami to co nam daje los
Jakiś czas temu odwiedzalismy Klub Sanockich Fotografików. Na naszej stronie internetowej gościła już pani Maria Kępa, i pan Marian Kraczkowski. Dzisiaj przedstawiamy Annę Padamczyk – Budzyn.
Obecnie nie mieszkasz w Sanoku, ale jesteś z nim bardzo związana.
Z Sanokiem jestem związana od urodzenia. Tu dorastałam, tu uczyłam się spojrzenia na świat i jego interpretację. Nie tylko tu. Aktualnie mieszkam w Bieszczadach, ale do Sanoka zaglądam kiedy tylko mogę, do mamy, siostry, przyjaciół, czy na spotkanie KFS. Tu również zaczęłam swoją przygodę z fotografią. Na początku były to pejzaże, detale przyrody, a ulubionym miejscem do eksperymentów ze światłem i cieniem był miejski park. Kilka „chwil” później, kiedy wróciłam ze studiów, koleżanka mojej siostry zaproponowała abym przystąpiła do Klubu Fotografików Sanockich. To mnie tu „ukorzeniło”. Poznałam fajnych ludzi, zaangażowanych w swoją twórczość fotograficzną, podobnie jak ja. Podobnie, bo łączy nas jedna pasja, a różnią punkty widzenia! Z tego powstają ciekawe zdjęcia, a co za tym idzie interpretacja planowanych wystaw.
Od kiedy zaczęłaś swoją przygodę z fotografią?
Doskonale pamiętam jak „miałczałam” mamie, że chcę aparat fotograficzny, bo wszyscy (w klasie) mają tylko ja nie. No i się doczekałam, na piętnaste urodziny dostałam „małpkę” (mały kompakt) od mamy i siostry. Od razu wypstrykałam całą kliszę i trzeba było kupić nowy film. Tak przepadłam w fotografii, a ze mną wypłata mojej mamy (na pewien czas). W pewnym momencie mama postawiła ultimatum: będę dawać pieniądze na film i zdjęcia ale pod warunkiem, że na nich będziesz! No więc, robiłam zdjęcia, a znajomych prosiłam, by mi zrobili 2- 3 tak abym była widoczna. Trzeba było sobie radzić. Utrzymałam w ten sposób „przyzwolenie”, chociaż łatwo nie było. Gdy poszłam do szkoły reklamy, od taty „pożyczyłam” Zenita TTL. Zamiast kupować jedzenie, kupowałam rolki filmów i wywoływałam zdjęcia. Moje menu było bardzo skromne, ale gra warta była świeczki. Zabawy, eksperymenty fotograficzne tylko mnie utwierdziły w tym, że jest to „mój świat’.
Gdzie pojawia się inspiracja?
Pojawia się niemal wszędzie. Miałam etap odbić wystaw sklepowych i kałuż. Idąc deptakiem, moje oczy oglądają wystawy sklepów, zachęcające do zakupów danych produktów i nagle widzę wybrzuszenie perspektywy od stojącego kolorowego wazonu, gdzie obok wystaje jakaś gałązka zmieniająca perspektywę odbicia. Zatrzymuję się i robię zdjęcie, albo i dwa. Takim miejscem było Almi Decor na deptaku. Czasami można było coś ciekawego uchwycić. Był też etap kałuż, w których widziałam odbicia najczęściej zniekształconych gałęzi drzew, najchętniej z liśćmi, kamieniami w środku, coś co nadawało dynamikę perspektywy..
Ulubione miejsca W Sanoku?
Trudne pytanie. Sanok zmienia swój wizerunek prawie non- stop, i jeżeli nie są to większe zmiany, to nawet wycięcie drzew przy drodze sprawia, że to już nie jest to samo. Nagle ulice zrobiły się gołe i perspektywa fajnego miejsca znika z mapy ulubionych miejsc. Nie wątpliwie, na tę chwilę jest to: park, ogródek jordanowski na śródmieściu i wójtostwie, Skansen, jak również podwórka starych kamienic w centrum miasta. Lubię też skwerek obok (poniżej) zamku.
Jako artstyczna dusza, gdzie dostrzegasz miejsca które w Sanoku można by zmienić?
Bruk na zieleń! Brakuje zieleni w mieście, w sensie estetyki wizualnej. Trochę cienia od drzew w centrum, gdzie ludzie spacerują, chodzą do barów, zabierają dzieci na spacer. Nie chodzi mi o to, aby nagle dżunglę robić, ale powiew świeżego powietrza gdy są upały..
Plany na przyszłość.
Najlepszy plan to brak planu. Korzystać z życia, brać garściami to co nam daje los – okazje, możliwości rozwoju lub poznania czegoś nowego. Cieszyć się z drobiazgów i prostych gestów. I zawsze korzystać z dobrego światła! (fotograficznie).
Ulubiona fotografia.
Nie jedna, nie dwie.. Najwięcej mam ich z cyklu odbić, lubię również te z cyklu powstałych na warsztatach cyjanotypii. Niektóre ulubione są rozmazane, niewyraźne, ale z wyraźnym kolorem.
Rozmawiała Edyta Wilk
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS