“Cudowny film! Oglądając go wówczas, czuliśmy, jak spada z nas ogromny ciężar całego okresu stalinowskiego – że można już wypluć ten knebel strachu, który dławił nas przez wiele lat” – podkreśla Bożena Janicka. “Ewa, niewpuszczona do internatu, ponieważ przyjechała dzień wcześniej, chodzi nocą po mieście, nie bojąc się niczego, policjanci są zwykłymi, ludzkimi, stróżami porządku, a nie demonicznymi agentami wszechwładnego urzędu bezpieczeństwa; przestępcy też są tylko ludźmi, a wszystko dzieje się w oparach radosnego absurdu. Ta komedia budziła ufność do innych ludzi, przypominała, że są na świecie takie rzeczy jak beztroska radość, humor, życzliwość, bezinteresowny uśmiech” – wyjaśnia.
Jej zdaniem film był wybitnym zapisem artystycznym nadziei, jakie polskie społeczeństwo wiązało z październikową odwilżą 1956 r. “Wtedy ludzie poczuli, że mogą się wreszcie śmiać z tego, czego do tej pory mieli się bać” – zwraca uwagę Janicka.
Fabuła z życia wzięta
Efekt przerósł zamysły debiutującego “w fabule” reżysera, które były zdecydowanie skromniejsze. “W jednym z łódzkich dzienników przeczytałem o chłopcu, który o kilka dni za wcześnie przyjechał na studia, nie miał gdzie przenocować i w końcu trafił pod opiekę milicji. Od razu wiedziałem, że będzie to świetny wątek przewodni jakiejś opowieści. Postać chłopca zmieniłem tylko na młodziutką dziewczynę. Tak zaczęła powstawać +Ewa…+, w której poprzez różne perypetie głównej bohaterki postanowiłem pokazać także w krzywym zwierciadle świat milicjantów i złodziei” – wyjaśnił genezę swojego filmu Tadeusz Chmielewski Piotrowi Śmiałowskiemu, autorowi książki pt. “Jak rozpętałem polską komedię filmową” (2012).
Warto przypomnieć, że czasach PRL-u milicja, zwana oficjalnie “obywatelską”, była pod szczególną ochroną cenzury – w mediach nie opisywano żadnych przestępstw czy nawet drobnych wykroczeń popełnianych przez funkcjonariuszy (co chyba najdobitniej pokazał w latach 80. spreparowany proces zabójców Grzegorza Przemyka, którymi “okazali się” sanitariusze pogotowia), niedopuszczalna była również jakakolwiek publiczna kpina czy satyra.
Nie obrażać milicjantów
Chmielewski próbował “nie narazić się zanadto cenzurze i jak najmniej obrazić milicjantów“. “Oni w ogóle nie wyobrażali sobie komedii na swój temat, a co dopiero jeśli ktoś miałby ich wprost wyśmiewać” – wsp … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS